[Belgin ∞]

Gururluydum ilk saniyeler, ohh canıma değsin iyi ki de açmadım dedim Ama gerçek başkaydı ben kabullenmek istemesemde. Hayat böyle sürmezdi, her sevmediğime hayatımda her istemediğime bunu yapamazdım yoksa ileride bende aynı şeyi yaşardım. Kapılar bir bir kapanırdı yüzüme ve bu sefer suçlu arardım ben olduğumu bile bile. Cesaretim var mı diye bir yokladım, vardı. Onu hayatımda istemediğimi, yeni bir hayat kuracağımı söyleyecek kadar vardı cesaretim ve kalkıp telefona sarıldım. (inat etmeyin ya halledelim şu işi arkadaşlar, içimizde kalmasın :) )