[change_dnz]

katılıyorum her cümlenize.. :)

ben bi süredir sıkıntılı bi haldeyim ama aslım çok çok farklıydı, yeni tanıştığım insanlar "ya sen hep böyle güler misin hiç mi surat asmazsın" falan deyip şaşırırlardı :) keyiflenirdi herkes yanımda. ama son zamanlarda farkettim ki ben bunları yavaş yavaş kaybediyorum. daha az gülüyorum, daha çok düşünüyorum. ve en kötüsü direncim çok fazla azalmıştı. en ufak bişeye oturup ağlayabiliyodum, beni gerçekten üzen şeyler olduğunda saatlerce toparlanamıyodum, geceleri çok fazla ağlıyodum. giderek içime kapandım.

Ama bi an kendimden çıkıp olan bitene dışardan bakınca, farkettim ki bunun sonu yok.. kendimi özledim, o eski halimi.. ve hepsi biticek dedim kendime, yine eski deniz olucam ben, gülücem.. "değişicem" bu kelimeyi kafaya koyduktan sonra inanın bişey duramıyo önünüzde.

Kendi başıma çok deneyimlerim oldu, tam eskiye döndüm yine mutluyum dediğimde bişey oluyodu ve hevesim kaçıyodu, bu düzen tekrarlandıkça da giderek bıkkınlaşıyodum. dün yeniden "hadi" dedim.. gülümse.. ve motivasyon için, destek için, rahatlamak için, bi çok şey için burayı seçtim kendime.

İçimde çok şey biriktirdiğimi biliyodum, bu telkinlerin bilinçaltına etki edebildiğini öğrendim ve dinlemeye başladım. Ama _roxie_'nin dediği gibi, mucize beklemeden.. ben kendimi zaten hazırlamıştım, değişiyorum, toparlanıyorum wb hep bunları söylüyodum kendime. telkinlere başlayarak belki de fitili ateşledim :)

Umarım devamı gelir, bu kez pes etmeyi hiç istemiyorum.. Burda bana destek olan herkese, telkinlere, site kurucularına, ve bi çok şeye daha teşekkür ederim. :)

Herkesin istediği değişimi yaşaması ve aradığı huzuru, mutluluğu bulması dileğimle..

Sevgiler, iyi ki varsınız! :)