BASKICI ,OTORİTER,KATI VE SIKI ANNE BABA TUTUMU
 

BASKICI ,OTORİTER,KATI VE SIKI ANNE BABA TUTUMU



Çocuğunu ,kendi ideallerinde yaşattığı kalıplara uygun küçük bir yetişkin yapma



çabasıyla ,yola çıkan ana babaların çoğunlukla katı,baskıcı ve hoşgörüsüz bir



tutum içinde olduklarını görürüz.Çocuğumuz bizden yaşça be- dence ve ruhça küçük



olabilir fakat bu çocuğumuzun bizim bir model küçüğü- müz olması anlamına



gelmez.O henüz bir çocuktur.Evet çocuktur.Yaramazlık ve hatalar yapması kadar



doğal olabilecek ne olabilir ki?Çocuğun isteği sadece çocukluğunu



yaşayabilmektir.Söyler misiniz.Çocuğunuz çocukluğunu şimdi yaşamayacak da ne



zaman yaşayacak? Yaşamadığım çocukluğumun hesabını kimden soracağım? Kim



bilir? diyor şair.Katı,baskıcı eğitim tarzını benimseyen ailelerdeki bu şansız



çocukların hiçbir zaman çocukluğunu yaşama fırsatları olmaz.Evde askeri bir



sistem hakimdir.Kalkış saat 07.30,kahvaltı saat 08.00,.en geç yatış saati



21.30 tur.Askerlerin dahi hafta sonu programları farklı olduğu halde, evin



düzeni değişmesin diye çocukların bu programın da değişiklik yapılmaz. Katı



baskıca eğitim tarzını benimseyen ailelerdeki bu şanssız çocukların hiçbir zaman



çocukluklarını yaşama fırsatları olmaz . Onlar her zaman Çocuk yetişkin



olurlar. Bu tür çocuklara toplumu-muzda Büyümüşte küçülmüş denilir.



Anne babanın gözleri sürekli bu çocukların üzerindedir. Davranışlarında



oturuşlarında, kalkışlarında, konuşmalarında ,gülmesinde, yemesinde ,içme-sinde



kısaca çocuğun yaptığı her türlü harekette bir kusur bir yanlış arayıp dururlar.



Sürekli kusur aradıkları içinde çocuk devamlı tetik altındadır.



Streslidir.Acaba yine mi hata yaptım?Yoksa yaptığım yanlış mı? Annem babam bunu



duyarsa ne der ?Kaygısını çocuk devamlı yaşar. Devamlı tedirgin olduğu içinde



(çocuk bu durumdayken) ,anne baba hata bulmakta hiç de zorlanmazlar. Çocuğa



sürekli kızıp , azarlarlar.Onu hor görürler.Çeşitli olumsuz özelliklerle çocuğu



nitelendirirler. Hatta daha da ileri giderek Çocuğumu eğitiyorum, terbiye



ediyorum . Mantığıyla çocuğa bu tür ailelerde şiddet uygulanır. Böylece çocuğu



kendi istedikleri kalıba sığdırmak için devamlı zorlayıp dururlar. Yaptırım gücü



anne babadadır. Onlar devamlı haklı kısım- dadırlar. Anne baba isteklerinden en



ufak bir ödün vermek istemezler. Çocuğu anlama çabasını hiç göstermezler. Belki



sonuçta çocuğun aileye gösterdiği direnç kırılır ve ailenin istediği kılıfa ,



kalıba zorda olsa çocuk girer. Aile istediği gibi uzaktan kumandalı bir çocuğa



sahip olur. Ama geriye çocuktan çok fazla bir şey kalmaz. Anne baba başarıya



ulaşmıştır. Ama silik kişilikli bir çocukları olmuştur bu arada.



Baskıcı, otoriter, katı, sıkı ailenin verdiği eğitim de ceza her zaman ön



plandadır. Ayrıca çocuğun işlediği suçla ceza orantılı değildir. Genelde Ona



iyi bir ders olsun,bir daha ömür boyu bu hatayı yapmasın, diğer çocuklara da



örnek olsun. Düşüncesinden yola çıkılarak çocuğa verilen cezalar çok ağır olur.



Ailenin verdiği disiplin çocuğu bunaltır,sıkar, hatta hayattan usandırır.



Çocuğun en doğal hakları dahi aile üyeleri tarafından çocuğa uslu olmasının bir



ödülü olaraktan verilir. Çocuktan yaşının üstünde bir olgunluk beklenir. Ve



çocuğa özgürlük kesinlikle verilmez