MENDİL ADETİ
 

15.yy.ın sonlarına doğru mendil henüz pek adet olmamıştı. İnsanlar burunlarını elleriyle temizlerler, ancak sofrada eti sağ elleriyle yedikleri için bu işte sol ellerini kullanırlardı. Görgü hocalarını tavsiyesi de bu yönde idi. 1545 yılında Jean Sulpice yazdığı bir eserde mendilden söz etti:-Burnunu temizlemen icap edince sümüğü parmaklarınla almamalı, bir mendil kullanmalısın-. 17.yy.da bile mendil gerekli görülmüyordu. Mareşal Turenne nin de hazır bulunduğu bir yemekte, asilzadelerden Hauterive de l-Aubespine bir parmağı ile burun deliklerinden birini kapayıp, öbür deliğin içindekileri ok hızıyla şömineye doğru püskürttü. Bir tabanca sesine benzeyen bu infilak karşısında Ravigny şu cümleyi kullandı: - Azizim yaralanmadınız ya !- De la Mesangere nin 1797 yılında yazdıkları:-Daha bir kaç sene evveline kadar sümkürmek bir sanat haline gelmişti. Kimi boru sesi çıkararak, kimi de kedi gibi hırlayarak sümkürürdü. Bu işin mükemmelliği ne az, ne de pek fazla gürültülü oluşundadır.

Kaynak: Hekimce