Böyle de mutluyum…
 

Böyle de mutluyum…

Rüyamda kendimi çocukken gördüm; yüzünde masum bir gülümseme, saçları örgülü, küçük bir kız çocuğu... Ne güzeldi çocuk olmak diye uyandım! Rüyadan sonra kendimi çocukluğumdan alamadım. Ne omuzlarımda bir yük, ne de bir tasa; oyundan başka. Her gün güneşli, her gün bahar...Ne çok yaşanmışlık var, annemin evinde. Ne sırlarım, ne düşlerim... Nasıl hayal ediyordum bu günleri ya da daha doğrusu hiç hayal etmiş miydim ki? Ben de mi anne olacaktım, ben de bir öpücük yeter diyecektim; kim, nereden bilebilirdi ki? Ben de özleyecek miydim annemin kekini... Anlatamıyorum ki, içimdekini. Ama sen öyle duyarlısın ki, anneannenin dizlerinin dibinden ayrılmıyor, özlediğini anlatırcasına, içinden taşan sevgini konduruyorsun önce yanağına, sonra eline... Benim içimde ise buruk bir mutluluk. Gözbebeğimde saklıyorum yaşımı; görme diye, görmesin diye. Kucaklandığı kadar kucaklamak istediğini hissediyorum, yüreğimin sıkışan köşesinde. Eskiden olduğu gibi yatmak istiyorum dizlerinde, saklanmak istiyorum kuytusunda. Kavga etmek istiyorum, bağıra çağıra; sonra da çocuk gibi ağlamak istiyorum, dizlerinde. Ama her seferinde tutuyorum işte içimdeki çocuğu. Üzülme diye, üzülmesin diye. Kavga ediyorum, geçmişimle. Çıksa ya yeniden karşıma; yüzleşsek, eğrisiyle, doğrusuyla. Ama nafile. Tokat gibi çarpıyor yüzüme, ben geçmişim diye. Anne oldum ben de anne, annem olamasa da yanımda, en özelimde; hep hayalimde, en sağlıklı halinle, aynı yerinde. Senin yanımda olamadığın anlarda, Müjgan anne yanımda. Seninle yaşayamadıklarımı ve seninle yaşayacağımı hayal ettiklerimi, paylaşıyor benle. Böylesi de yetiyor bana, yeter ki sen hayatta ol, annem. Önce sana, sonra tüm annelere sıkı sıkı sarıldım bugün. Tüm annelere sağlık ve mutluluk dileklerimle...



Kaynak: Bebek