Yaşasın, yürüyorsun!
 

Yaşasın, yürüyorsun!

Başardın! Artık kendi ayaklarının üzerinde durabiliyorsun. 8,5 aylıkken ayağa kalkıp, sıralamaya başlamıştın. 11 aylık olduğunda 2-3 adım attıktan sonra dengeni kaybediyor, yoluna emekleyerek devam ediyordun. Elimizi tutarak yürümek ise senin için daha güven vericiydi. Kendi başına attığın adımların sayısı, her geçen gün artarak devam ediyordu. 2 hafta önce, 8 adım attığına şahit olunca, beklenen güne az kaldığından emin oldum. Ve tam 1 hafta önce, tam anlamıyla yürümeye başladın. Dengeni kaybedip düşsen bile, kendi başına ayağa kalkmayı başarıyorsun. Öyle komiksin ki, kendi bedenine çok hakimmişsin gibi bir de, uyku arkadaşın ayını taşımaya çalışıyorsun. Sen de önemli bir iş başardığının farkındasın aslında. Yürürken, gururla gülümsüyor ve her defasında farklı mesafeler deniyorsun. Bu arada ilk araban, dengeni geliştirme konusunda oldukça yardımcı oldu. Senin için hem aktivite hem de eğlence aracı oldu.Emekleme, sıralama ve yürüme derken tırmanmayı pek hesaba katmamıştım. 2-3 gündür evin hangi köşesinde, nereye tünemiş olarak seni bulacağımı bilmiyorum. Bir bakıyorum koltuğun tepesinde oturuyorsun, bir bakıyorum sehpanın diğer tarafındasın. Aylar önce keşfettiğin merdivenden çıkma azmi de cabası! Bu arada birinci azıların da hayırlı olsun. Gerçi onlar çıkalı 2 hafta oldu ama doğum günün ve heyecanla beklenen ilk adımın bizim için daha ağır bastı. Elbette sadece fiziksel gelişimini değil aynı zamanda duygusal ve sosyal açıdan gelişimini de yakından takip ediyorum. Allah'a çok şükür ki çok sağlıklı ve bir o kadar da çok mutlu bir bebeksin. Kendi başına vakit geçirmeyi sevdiğin kadar, başka çocuklarla da bir arada olmaktan hoşlanıyorsun. İfade yeteneğin gittikçe güçleniyor; özlediğini anlatır sarılışların ve sevgi dolu öpüşlerin yüreğimizi eritiyor. Sevgi çiçeğim, güler yüzlü, hoş edalı Naz'lı kızım...



Kaynak: Bebek