… Çünkü hayat bir kez başlar
 

… Çünkü hayat bir kez başlar

... Çünkü hayat bir kez başlar dedik ve masalsı hikayeni anlatan hem bir doğum klibin hem de fotoğraf albümün olsun istedik. Hamileliğimin son dönemleriydi, ne kadar da heyecanlıydım. Bugün o günü anımsadım, yüzümde tatlı bir tebessümle hayata dair ilklerini. Mucize anı ölümsüzleştiren sevgili Zerin Kültüral ve Pınar Çamlıbel ile telefonda yaptığım görüşmelerin üzerinden 1 yıl geçmiş. Öyle ki 17. Uluslar arası Anne Bebek Çocuk Ürünleri Fuarı'na katılan iki profesyonel arkadaşımla, siyah-beyaz doğum fotoğraflarımızın önünde yaptığımız sohbette, kat ettiğin yola şaşırıp gözüm dolarak doğumunu andım. Meğer ne kadar değişmişsin; bir kez daha minicik ellerini görünce, göğsümde ilk kez ‘üveee' diye ağladığın anı yeniden hissettim. Pınar dayanamayıp seni kucağına aldı, Zerin ise fotoğraf makinesine sarıldı; 11 ay sonra doğum ekibi yine bir aradaydı... Kameraları seviyorsun, ağlasan bile hemen susup, en fotojenik pozunu takınıyorsun. Ben de seviyorum fotoğraf çektirmeyi, belki de en büyük hobim anı koleksiyonu. Seviyorum tarihi; albümlere, cd'lere, dvd'lere sıkıştırmayı. Bazen siyah-beyaz, bazen renkli, bazen sepya; donuyor zaman. Çerçeve satın almayı, onları özenle yerleştirmeyi, yerini değiştirmeyi, sıkıldıkça açıp açıp albümlere bakmayı, dostlarla paylaşmayı seviyorum. Geçmişe dokunmayı, özlemle anmayı, bir tek tuşla istediğim anı dondurmayı seviyorum.Evden alışveriş amacıyla çıktığım fuardan, başka duygu ve izlenimlerle döndüm. Karnı burnunda anne adaylarının heyecanını soludum ve hamile olduğum günlere geri döndüm; içimde tekmelerini sayamadığım, buzdolabını yeşil elma kokusunun sardığı, erkek olduğundan emin olduğum, kızın olunca şaşırdığım ve bir türlü adına karar veremediğim 42 haftalık yolculuğumuza... Ve üzerinden bir 42 haftanın daha geçtiği bu annelik serüveninin bir ömür boyu sürmesi dileğiyle...



Kaynak: Bebek