PARMAK EMME
 

PARMAK

EMME



Parmak emme, normal

çocuklarda herhangi bir pisko-patolojik etken olmaksızın 3-4 yaşlarına

kadar görülen bir olgudur.Bebeklerin çoğu başparmaklarını ya da diğer parmaklarını

emerler. Zararsız bir davranış olan parmak emmeye hemen bebeklerin tümünde

rastlanmasının en önde gelen nedeni,yeni doğan bebeklerin parmak emmeyi

daha anne rahminde, (uterus) öğrenmiş bulunmaları ve doğuştan sahip oldukları

en güçlü reflekslerden birinin emme refleksi olmasıdır.Nitekim ender olarak

yeni doğan bazı bebeklerin parmak ya da bileklerinde görülen kabarcıklar

bunun bir sonucu olmaktır.



Annelerin büyük bir çoğunluğu parmak

emmenin açlıktan kaynaklandığını düşünürler.Oysa bu emme %50'den %87'lere

varan yüksek bir oranda beslenmeye bağlı olmayan yaygın bir davranış niteliğinde

görülür.1 yaş çocuklarının hemen yarısı parmaklarını emerler.9 ayda itibaren

uykuyla parmak emme arasında yakın bir ilişkinin olduğu, uykusu gelen bebeğin

parmağını ağzına götürdüğü görülür. Çocuğu parmak emmeden vazgeçirmek üzere

yapılan çabalar, 3 yaşına kadar çocuk tarafından dirençle karşılanır. Bazı

bebekler yeni dişlerinin çıkması ,bazıları da zorlukla karşılaştıklarında

utanma ve sıkılma belirtisi olarak parmaklarını emerler. Genellikle 18.

ay dolaylarında sıklaşan parmak emmenin 4 yaşına doğru kaybolması beklenir.

Araştırmalar en geç 5-6 yaşlarında sona erdiği takdirde parmak emmenin

zararının olmadığını,ancak süregelmesi halinde dişlerde deformasyona neden

olabileceğini kanıtlamıştır. Alt ıslatmada olduğu gibi, sürekli parmak

emme alışkanlığı da psikolojik sorun ve gerginliklerin bir sonucu olarak

gelişebilir.

Ebeveynler parmağını emen çocukların

çene kemikleri ve dişleri üzerinde ki etkilerini düşünerek endişeye kapılabilir.

Parmak emmenin alt ve üst dişleri geri ittiği doğrudur. Parmak emmenin

dişleri ne kadar etkilediği parmak emme süresine ve en önemlisi parmağın

ağızda ki duruşuna bağlıdır. Süt dişlerinde oluşan bu değişiklik 6 yaşından

sonra çıkan asıl dişleri etkilemediği işaret etmektedir.



yukarı



Parmak ve emzik emme

Emme fonksiyonu yeni doğmuş

çocuklarda çok kuvvetlidir. Ancak parmak emme ve dil emme alışkanlıkları ilk

1.5 sene normal olmakla birlikte 2 yaşın sonunda kaybolur.Ancak parmak emme,

emzik emme alışkanlığı devam edecek olursa henüz gelişmekte olan kas ve

kemik yapıları üzerine basınç uygulayarak dişlerin yer değiştirmesine yol

açar. Bu durumda üst ön dişler öne alt ön dişler ise geriye doğru eğilir ve

alt ve üst ön dişler arasında açıklık meydana gelir.Alışkanlık bırakılırsa

bu açıklık kapanır ancak 3.5 yaşından sonra kalıcılık artar. Parmak emme

alışkanlığı gece uyurken de deva ederse daha etkili olur ve bunun sonucunda

üst çenede darlık (V şeklinde bir çene kavsi) meydana gelir.









Parmak emme alışkanlığı

karşısında anne babanın yapacağı en sağlıklı yaklaşım nedir?



Olayı telaşa kapılmadan sabırla karşılamak

ve sürekli ilgilenmekten kaçınarak, çocuğa bu alışkanlığın bebekçe bir

davranış olduğunu, başkalarını gözüne hoş görünmeyeceğini basit bir dille

anlatmaktır. Aile içinde sürekli aynı alışkanlığı konu edilerek dikkatleri

çocuk üzerine çekmek, bu nedenle telaşa ve gerginliği girmek ve çözüm amacıyla

çocuğu sürekli eleştirmek yanlış anne baba davranışları arasında sayılır.

Okul yaşında parmağını emme çocuk, öğretmenin uyarısı, anne babasının eleştirisi,

hatta arkadaşlarını alaylarını karşın bu alışkanlığını sürdürür. Bu durumda

çocuğa yapılan olumlu tavsiye ve açıklamalarla psikolojik açıdan uyumunun

sağlanması, sorunu ortadan kalkmasına neden olabilir. Burada önemli olan,

bir gerileme (regression) belirtisi sayılan bu alışkanlığı oluşturan etkenlerin

ana baba tarafından keşfedilerek ortadan kaldırılması. Örneğin,yeni bir

kardeşin doğumu,çocukta bu tür bir alışkanlığın başlamasına neden olabilir.Cıvıldayan,

emekleyen, parmak emip tırnak yemeye başlayan çocuk ,bu tür bebekleşme

hareketleriyle kaybettiği ilgiyi kazanma savaşımına girer. Daha önce de

belirttiğimiz gibi, kardeşin doğumundan önce çocuğun hazırlanması, kardeşin

varlığına karşın çocuğun statüsünün devam edeceği ve onun yerinin ayrı

olduğu konusunda çocuğun ikna edilmesi, kardeşin yardıma muhtaç bir yakını

olması nedeniyle elbirliğiyle ona bakma gereğine çocuğun inandırılması

ondaki gerginliği azaltır. Böylelikle bu gerginlikten kaynaklanan alışkanlıklar

da zamanla kaybolur. Alt ıslatma benzerliği nedeniyle parmak emme de yaşla

azalır.Bu konuda da yine özellikle ilk çocukluk döneminde tedaviden kaçınılmalıdır.Okul

öncesi dönemindeki parmak emme ya da alt ıslatma durumunda gereksiz telaş

yerine, olayın temelinde anne babanın da etkisi bulunduğu düşünülerek uzmanlarca

sabırlı ve sürekli bazı eğitimsel önlemler uygulanmalıdır.yukarı Parmak emmenin giderilmesi için alınacak

önlemler

[b]