Hekim hakkı mı, hasta hakkı mı öncelikli?
 

Hekim Hakları Derneği Kurucu Üyesi Uz.Dr Seyfettin Saim ŞENDİL'in yazısı:



TIBBIYE-İ ŞAHANE'DEN GÜNÜMÜZE



Tarihimizde bilimsel gelişmelerin henüz branşlaşmadığı dönemlerde bilimin beden ilmi ve din ilmi diye ikiye ayrıldığını biliyoruz. Tıp tarihi denince geçmişten günümüze Tabib-i Hazık ların insanlığın şifasına vesile olma gayretleri satırlarda kalmıştır.



Sonrasında yakın tarihimizde bilindiği gibi Kurtuluş Savaşı yaşayan bir milletiz. Şairin, Bu millete Allah bir daha İstiklal Marşı yazdırmasın& dediği zor yılları hep beraber yaşadık. Çanakkale de Muş tan, Adıyaman dan, Kütahya dan gelip orada şehid düşen genç fidanların kabirleri o dönemin en canlı şahitleridir. Doğusu batısı, Kürt ü Laz ı ile milletimiz düşmanlara karşı omuz omuza kenetlenmiş ve Çanakkale destanını kanları ile yazmışlardı.



O dönemde Tıbbıye-i Şahanenin son sınıf talebelerinin hepsinin birden cepheye gidip şehid olduğunu biliyoruz. O sene okul tarihe ismini, hiç mezun veremeyerek yazdırmıştı. Sonra ayakları üzerinde doğrulmaya çalışan bir milletin zor yıllarını maddi sıkıntılarla yaşadık. Az sayıda yetişmiş insanımızla maddi sıkıntılara göğüs germeye çalıştık. Hekime muayene olan hasta varsa parası şerefiye& namıyla zarfa koyardı. Hekimde hastanın o anki maddi durumunun müsait olduğunu biliyorsa edeple ve mahçubiyetle o zarfı alırdı. Parası olmayan köylü tavuğunun yumurtasını hekimiyle paylaşırken genellikle hekimin ecza deposundan aldığı ilaçlarla köyüne dönerdi.



HASTA İLE HEKİM AYNI GEMİNİN YOLCUSU



Dünyanın sanayi toplumuna geçtiği yıllar ve sonrasında maddi refahın artmasına mukabil bir kültür erozyonu yaşandığı görülmektedir. Maalesef bu erozyondan toplumuzun tüm katmanları etkilenmiştir. Manevi kültürel değerleri değil maddi değerleri önemli kılan bir erozyon yaşanmıştır ve yaşanmaya devam etmektedir. Bu erozyon Çanakkale'de omuz omuza savaşmış bir çok unsuru birbirinden ayırmaktadır.



Hakkari'yi Kütahya'dan uzaklaştıran bu erozyon yetişmiş insanlarla toplumuda bazen birbirini anlamaz hale getirmektedir. Hekimler bazen bıçak parası gibi utanılacak tabirlerle anılırken, bazen de kanserden yakını ölen bir insanımızın kurşunlarına hedef olmaktadır.



Hasta hakkı ile hekim hakkı birbirlerine zıt birer başlık gibi anılmakta ve zannedilmektedir. Fakat bu erozyona rağmen bir taraftan bir Çanakkale ruhunun toplumda giderek yükseldiğinide sevinerek müşahade ediyoruz. Toplumun her katmanının birbirini tekrar tanımaya anlamaya çalıştığı bir ruh giderek yayılmaktadır. Kendisi gibi düşünmeyenlere biz aynı gemide yolculuk yapan insanlarız. Menfaatlerimiz ortaktır.



Ortak noktalarımızı bulmalı ve çoğaltmalıyız diyen bir anlayış. Bu anlayışla esnafın bayramlarını Doğu da ve Güneydoğu da Çanakkale de dedeleri yan yana yatan kardeşleri ile beraber geçirdiğini müşahade ediyoruz.Ne olursan ol gel diyen Mevlana'yı çıkaran bu milletin ferdleri insanlarına ve hatta tüm insanlara sinelerini sonuna kadar açma gayreti ve kararlılığındadır.



Bir hekim tarafından kaleme alınan bu yazınında gayesi toplumun her kesiminde yaşanan ve yaygınlaşması gereken bu ruhun hekimlerle toplum arasında oluşmasına yardım olmak gerekir. Bu yazıda hekimlerin günümüz sağlık problemlerine nasıl baktığına dair satırlar okuyacaksınız. Hekimlerin içinde bulunduğu sosyal, mesleki durumu ve problemleri paylaşma olarak kabul edebililirsiniz.



HASTALIK YOK HASTA VAR



Öncelikle şunu ifade etmek gerekir ki tıp bilimi pozitif bir bilim dalıdır. Ancak bir çok branşı ve sonuçları itibarıyle iki kere ikinin dört ettiği matematik bilimi kadar kesin sonuçlar elde edilemeyebilir. Hatta hastalık yok hasta vardır& sözüyle, tanımlanmış hastalıkların dahi her hastada değişik seyredeceği ifade edilmeye çalışılmıştır. Kaldı ki seyri ve belirtileri tanımlanmış olsa da sebepleri ve tedavisi tespit edilememiş birçok hastalık mevcuttur. Dolayısıyla tıpta hekim ve hastanın yapabileceği en büyük hata kesin sonuçlar beklentisine girilmesidir.



Cerrahi branşlarda böyle kesin, radikal tedaviler söz konusu olsa da dahili branşlarda sonucu etkileyen multifaktoriel disiplinler nedeniyle sonuçlar hakkında kesin öngörülerden ve beklentilerden kaçınmak gereklidir. Hekimde böyle bir şifa beklentisi ve bunu hasta yakınları ile paylaşması, aksi bir durumda yaşanan travmanın ağırlaşmasına neden olmaktadır.

Kaynak : Bayposta.com