[Işıldayan Safir]

Doğru Yol Gösterme

Bence ebeveynlerin yapmaya çalıştıkları şeyi çocuklarına sözlü olarak ifade etmeleri gerekir. Annesi 13 yaşındaki Patrick'e, "Artık bir ergen olduğuna göre seninle bazı kişisel düşüncelerimi paylaşmak istiyorum. Sen küçükken senin için çok şey yaptım, çünkü seni çok seviyordum. Bütün yemeklerini hazırladım, çamaşırlarını yıkadım, odanı temizledim vb... Sen liseden mezun olana kadar bunları yapmaya devam edebilirim ama bu senin için iyi bir şey olmayacaktır. Çünkü seni hâlâ çok seviyorum ve bütün bunları kendin için yapmayı sana öğreteceğim. Senin liseyi bitirdikten sonra bu becerileri kazanmadan evden ayrılmanı istemiyorum." der. "Patrick sana öğretmek istediklerimin bir listesini yaptım. Bunu sana göstermek istiyorum böylece senin de öğrenmek istediğin başka şeyleri listeye ekleme fırsatın olacak. Ayrıca bunları öğrenmek istediğin sıraya göre dizmeni istiyorum. Sınırlarını zorlamayacağım ama hazır olduğun zaman sana bütün bu becerileri öğreteceğim." Patrick'in annesi oğluna onu hizmet davranışları aracılığı ile seveceği planı böylece anlatır. Patrick de bu plana büyük olasılıkla olumlu tepki verecektir, çünkü annesi ona öğrenmek istediği şeyleri ve bunları öğrenmek istediği sırayı seçme şansı vermiştir. Patrick ile babası da babasının ona öğretmek istediği şeylerle Patrick'in babasından öğrenmek istediklerini içeren benzeri bir liste yapabilirler.

Bu görüşü benimseyebilecek ana-babaya sahip olan gençler gerçekten de şanslıdır. Aileleri tarafından sevildiklerini hissetmekle kalmayacak, hizmet davranışları aracılığıyla sadece kendisini değil başkalarını da sevmeyi bilen sorumluluk sahibi birer yetişkin olacaklardır. Bu yaklaşımda ebeveynler sadece hizmet davranışları sevgi dilini konuşmakla kalmayıp çocuklarına başka insanlara etkili bir şekilde davranmak için gerekli olan şeyler konusunda yol göstermektedirler.

Ebeveynlerin rehberliği hem eğitim hem de öğretim gerektirir. Öğretim, kelimeleri kullanarak komut vermeyi vurgulayan Yunanca bir kelimedir. Eğitim ise uygulayarak öğrenme üzerinde duran Yunanca bir kelimedir. Eski Yunan'da bu olgular çocuk yetiştirmenin iki temel unsuru sayılırdı. Bu yaklaşımı uygulayan ana-babalar belirli bir işi göz önünde bulundurarak sözlü talimatlar vermelidir. İşin nasıl yapıldığını göstermeli, daha sonra da çocuğuna yardımcı olarak aynı işi onun yapmasını sağlamalılardır.

Örneğin oğluna arabalarını ve belki de ilerde oğlunun kendine alacağı arabayı yıkamayı öğretmek isteyen bir baba bazı sözel talimatlarla öğretmeye başlar: "Her zaman aklında bulunması gereken şey öncelikle arabayı hortumla yıkamaktır. Böylece arabanın üzerinde birikmiş kum taneciklerini temizlemiş ve arabayı sabunlarken bunların boyayı çizmesini önlemiş olursun. Bunu yaptıktan sonra arabanın üstünden başlamak isteyebilirsin daha sonra izleyeceğin yol bagaj, kaput ve arabanın iki yanı olmalıdır, tabii bu kısımları yıkarken bir kerede tek bölümü temizlemeye ve sabunun kuruyup yapışmasını önlemek için hızlı bir şekilde durulamaya özen göstermelisin." Sonra baba biraz önce söylemiş olduğu her şeyi oğluna, onun da yardım etmesine olanak sağlayarak göstermeye başlar. Büyük olasılıkla birkaç haftasonu baba-oğul arabayı beraber yıkayacaklardır. Bir süre sonra da babası oğlunun arabayı kendi başına yıkamasına izin verecektir. Bundan sonra da arabayı birlikte ya da isteğe göre ayrı ayrı yıkayabilirler. Çocuk arabayı tek başına yıkadığında babası onu övmeli, güzel şeyler söylemelidir. Çocuk burada sadece araba yıkamayı değil, babasını sevmeyi de öğrenmiştir.