Hayatimdegisti.com kişisel gelişim ritmotrans telkinli Cd'leri

Tolga ÇELEBİ

Kaybetmek için doğanlar; kaybetmeyi alışkanlık haline getirenlerdir. Kaybetmek için doğanlar; kaybetmeyi ve yenilgiyi benimseyen ve içselleştirenlerdir. Kaybedenler; kendilerinin yanında, etkileşim halinde oldukları diğer insanlara da zarar vermeye başlarlar. Sonunda kaybetmek bağımlılık haline gelir.

Herkes ne yapacağını bilir, bununla birlikte yapması gerekeni yapan insan sayısı çok azdır. Çoğumuzda “atalet” denen bir huy var, yani eylemsizlik hali. Ne yapması gerektiğini biliyor ama bir türlü harekete geçemiyor. Geçmek de istemiyor. Kaybedenler atalet içinde yüzerler. Gözleri önünde birçok fırsat kaçıp gider.

Hayatınızda bir şey değiştirmek istersiniz, biraz uğraşırsınız sonra olmuyor diyerek vazgeçersiniz. Ama değişememek acı verir. Bu acıyı, değişememenin acısını sırtınızda taşırsınız. Bu acıyla yaşamaya da alışırsınız. Sonunda kaybetmek için doğanlar grubunun daimi bir üyesi olursunuz.

Zayıf insanlar kaybeder. Çünkü mücadele edecek güçleri yoktur. Hareket edecek güçleri yoktur. Akıntıya karşı kürek çekmeye hevesleri yoktur. Hedefe varacak yolda yürüyecek enerjileri yoktur.

Bizim kültürümüzde; “bu günkü işini yarına bırakma” diye bir söz vardır. Plansız çalışan insanlar, önemli işlerini bitirmek yerine öteleyen insanlar kaybederler.

Kaybedenler mazeret üretir. Her başarısızlıkları için makul ve mantıklı bir mazeretleri vardır. Şartların yetersiz olduğundan yakınırlar, ama aynı işi aynı şartlarla başka bir insan yaptığında izlemekle yetinirler. Kaybedenler şikayet eder. Her türlü aksilik için içlerinden saydırıp dururlar. Bu durum onların enerjisini düşürür, çalışma şevklerini azaltır. Kaybedenler problemler karşısında o kadar çok şikayet ederler ki, sonunda problemi çözmeyi denemek bile istemezler.

Kaybedenler mağdur rolü oynar. Onarın hakkı yenmiştir, haksızlık yapılmıştır. Her türlü aksilik onları bulur. Kaybederler, çünkü hakları yenmiştir.

Başarılı bir insan her türlü yükselişi motivasyon için kullanır. Kaybedenler ise şöyle der: Her çıkışın bir inişi vardır.” Kaybedenler daha başarının ilk adımlarında düşmeyi düşünür.

Kaybedenlerin bir yol haritası yoktur. Kaybedenlerin “B” planı yoktur. Kaybedenlerin ve kaybetmeyi alışkanlık haline getirenlerin kendilerine güveni yoktur. Onlar ürkektirler.

Başarısız insanlar, başarısızlıklarını giderecek yenilikler yapmak istemezler. Bir şeyi bilmiyorlarsa öğrenmek istemezler. Kendilerini geliştirmek için adım atmazlar. Çünkü atalet içinde yüzerler. Sonunda da başarısız olurlar. Ve yine başarısız olurlar. Onlar için cehalet mutluluktur.

Kaybetmek bir alışkanlıktır. Başarısızlığın, ataletin, uyuşukluğun, çekingenliğin, tembelliğin getirdiği bir alışkanlık... Bazı insanlar kaybetmek için doğar.

Kaybetmek için doğanlar; kaybetmeyi alışkanlık haline getirenlerdir. Kaybetmek için doğanlar; kaybetmeyi ve yenilgiyi benimseyen ve içselleştirenlerdir. Kaybedenler; kendilerinin yanında, etkileşim halinde oldukları diğer insanlara da zarar vermeye başlarlar. Sonunda kaybetmek bağımlılık haline gelir.

Herkes ne yapacağını bilir, bununla birlikte yapması gerekeni yapan insan sayısı çok azdır. Çoğumuzda “atalet” denen bir huy var, yani eylemsizlik hali. Ne yapması gerektiğini biliyor ama bir türlü harekete geçemiyor. Geçmek de istemiyor. Kaybedenler atalet içinde yüzerler. Gözleri önünde birçok fırsat kaçıp gider.

Hayatınızda bir şey değiştirmek istersiniz, biraz uğraşırsınız sonra olmuyor diyerek vazgeçersiniz. Ama değişememek acı verir. Bu acıyı, değişememenin acısını sırtınızda taşırsınız. Bu acıyla yaşamaya da alışırsınız. Sonunda kaybetmek için doğanlar grubunun daimi bir üyesi olursunuz.

Zayıf insanlar kaybeder. Çünkü mücadele edecek güçleri yoktur. Hareket edecek güçleri yoktur. Akıntıya karşı kürek çekmeye hevesleri yoktur. Hedefe varacak yolda yürüyecek enerjileri yoktur.

Bizim kültürümüzde; “bu günkü işini yarına bırakma” diye bir söz vardır. Plansız çalışan insanlar, önemli işlerini bitirmek yerine öteleyen insanlar kaybederler.

Kaybedenler mazeret üretir. Her başarısızlıkları için makul ve mantıklı bir mazeretleri vardır. Şartların yetersiz olduğundan yakınırlar, ama aynı işi aynı şartlarla başka bir insan yaptığında izlemekle yetinirler. Kaybedenler şikayet eder. Her türlü aksilik için içlerinden saydırıp dururlar. Bu durum onların enerjisini düşürür, çalışma şevklerini azaltır. Kaybedenler problemler karşısında o kadar çok şikayet ederler ki, sonunda problemi çözmeyi denemek bile istemezler.

Kaybedenler mağdur rolü oynar. Onarın hakkı yenmiştir, haksızlık yapılmıştır. Her türlü aksilik onları bulur. Kaybederler, çünkü hakları yenmiştir.

Başarılı bir insan her türlü yükselişi motivasyon için kullanır. Kaybedenler ise şöyle der: Her çıkışın bir inişi vardır.” Kaybedenler daha başarının ilk adımlarında düşmeyi düşünür.

Kaybedenlerin bir yol haritası yoktur. Kaybedenlerin “B” planı yoktur. Kaybedenlerin ve kaybetmeyi alışkanlık haline getirenlerin kendilerine güveni yoktur. Onlar ürkektirler.

Başarısız insanlar, başarısızlıklarını giderecek yenilikler yapmak istemezler. Bir şeyi bilmiyorlarsa öğrenmek istemezler. Kendilerini geliştirmek için adım atmazlar. Çünkü atalet içinde yüzerler. Sonunda da başarısız olurlar. Ve yine başarısız olurlar. Onlar için cehalet mutluluktur.

Kaybetmek bir alışkanlıktır. Başarısızlığın, ataletin, uyuşukluğun, çekingenliğin, tembelliğin getirdiği bir alışkanlık... Bazı insanlar kaybetmek için doğar.