dedikodu
 

Kadının biri komşularından birisi hakkında bir dedikodu yaymıştı. Birkaç gün içinde söylenenleri tüm mahalle duydu. Dedikodunun sahibi derinden yaralandı ve incindi.
Dedikoducu söylediklerinden pişman oldu. Hatasını nasıl tamir edebileceğini danışmak için bir alime gitti.
“Pazara git” dedi alim. “Bir tavuk al ve onu kestir. Eve dönerken tüylerini yol ve yol boyunca yere at.”
Nasihatin garipliğine şaşırsa da, denileni yaptı kadın.
Ertesi gün alim şu tavsiyede bulundu kadına:
“Şimdi git ve dün attığın o tüyleri topla bana getir.”
Kadın yine i‘tirâz etmeden denileni yapmaya gitti. Aynı yolu izleyerek tavuk tüylerini aradı. Ancak umutsuzluk ve korku içinde fark etti ki bütün tüyler rüzgârın etkisiyle uçup gitmiştir. Saatler süren arayışın sonunda elinde, bulabildiği üç beş tüyle dönebildi alimin yanına.
“Görüyorsun” dedi yaşlı bilge. “Tüyleri yere atmak çok kolay ama geri toplamak imkansız. Dedikodu da öyledir. Dedikodu yapmamız ne kadar kolaysa, dedikoduyla işlediğimiz hatayı telafî etmek de o kadar zordur.”