[yeni bir hayat]

Doktor korkusu olan çocuğunuza, korkusunu yenmek için yardım edebilirsiniz. Ama öncelikle sabırlı olmanız gerektiğini aklınızdan çıkarmayın. Yavaş yavaş ama dikkatle uygulayacağınız yöntemlerle, bu korkunun aşılmasını sağlayabilirsiniz.

Doktordan korkan çocuğunuzu zorlamayın. Aksine, anlayışla karşılayın ve neler olabileceği konusunda anlayabileceği basit bir dille açıklama yapın...

“Değil doktor görmek, beyaz giysili birini bile görmek istemiyor!” Bu cümleyi duyduğunuzda şaşırmış olabilirsiniz ama pek çok çocukta gelişen doktor korkusunun sık rastlanan yansımalarından biridir. Korku gelişen çocuklar, ne beyaz bir gömlek görmek isterler ne de uzanmalarını istedikleri bir masa…

Bu çocuklarla doktora gitmek adeta küçük çaplı bir savaşa gitmeye benzer. Çocuk huysuzlanır, ağlar, bağırır anne panik halinde yatıştırmaya çalışır. Doktor muayene etmek istedikçe ağlamanın dozu artar… Eve döndüğünüzde çocuğunuz ağlamaktan siz de yorgunluktan bitkin halde bulursunuz kendinizi.

Bu durumda annelerin ilk tepkisi; kendini suçlamaktır. Ne yaptım da böyle oldu? sorusuyla boğuşup dururlar. Oysa çoğu zaman neden annenin tutumu değil, çocuğun belleğine yerleşen ‘acı’ dolu bir hatıradır. İğne olmak, muayene sırasında sert bir müdahale yapılması ya da ‘ne olacak?’ tedirginliğe ikna edici bir yanıt alamamak gibi…

Gelişen bellek, artan korkular

Henüz birkaç aylıkken bebeğinizi doktora götürmenin ne kadar rahat olduğunu hatırlayın. Hiçbir şeyin farkında olmayan, olaylar arasında neden sonuç ilişkisi kuramayan, hafızası henüz gelişmemiş bebeğiniz için doktor kontrolleri, parkta gezintiye çıkmak ya da sevdiğiniz birine yapılan bir ziyaretle eşdeğerdir. Muayene sırasında canı acısa da bunu o anlık yaşayan, birkaç dakika sonra acısını unutup tekrar gülücükler dağıtmaya başlayan bebeğinizin, aylar geçip büyümeye ve hatırlamaya başladıkça davranışları da değişmeye başlar.

Bunun nedeni daha önce yaşadığı deneyimler, ona ürkütücü gelen olaylardır. Ağzına sokulan çubuğun verdiği rahatsızlığı ya da iğne yapılırken ağladığını belleğine yerleştirmiş olan çocuğunuz, bu olumsuz duyguları hayal gücüyle de birleştirerek doktora gitmemek için her türlü ayak diremeyi yapıyor olabilir. Tabi çocuk eğitiminde yapılan bazı yanlışlar da bu korkuları perçinleştirir. “Uslu durmazsan doktor gelir iğne yapar”, “Yemeğini ye, yoksa doktor sana acı ilaçlar verir” gibi sözlerle daha önceden çocuğunuzu “disipline” etmeye çalışırsanız, olası doktor korkusunu artıracaktır. Büyük ihtimalle de vermek istediğiniz “disiplin” de hiçbir işe yaramayacaktır.

Bu korkuyu en aza indirmek, mümkünse hiç yaşatmamak için henüz bebeklik dönemindeyken dikkatli davranmak, çevrenizdekilerin de bu konuda yardımcı olmalarını sağlamak zorundasınız. Çocuğun duygularının ve korkularının mantıklı ve anlaşılır olduğunu kabul etmelisiniz. Çocuğunuzun kendisi için değişik olan her şeye tepki gösterebileceğini, kendisine zarar verileceğini düşünebileceğini bilmelisiniz. Bu tepkiyi de en büyük savunma mekanizması olan bağıra bağıra ağlama ile vermesi de en doğalıdır. Sabırlı ve anlayışlı olun. Ona kızmayın, azarlayarak korkularını artırmayın. Ona sevecen, güven verici sözler söyleyin. Ama asla yalan söylemeyin. Basit bir dille, olacakları ve faydalarını anlatın. Bu tutum, korkularını yenmesi için yapacağınız ilk adımdır...