Saklı gücün arkasına sığınılmış bir yaşam… O gücü nasıl kullanacağından bihaber insanlar… Kaybolmuş, eriyip giden zamanlar…
Bir tokat bazen çok işe yarıyor biliyor musun? Derin uykudan başka türlü uyanmıyorsun çünkü! Biliyorum, yaşam pınarında her an akış içindesin, kürekler de senin ellerinde; ama bu daha da acı veriyor sana değil mi? Bazen bildiğinle kalmak…
Akıntıya bırak kendini öyleyse!
Bırak ve bir nehrin okyanusa akışı gibi süzülüp git sen de. Berraklığını bulursun hem kaybolmuş yaşamında… Kendini ararken yorulduğun kadar yorulmazsın en azından bu eşsiz akışta.
Gözlerini kapatıp düşlerinle masal yaratmaktan korkma!
Korkulacak bir şey varsa o da, düşlerini çaresizliğe odaklamandır.
Gölge gibi yaşamak seni sadece bir arayış içine sokuyor ve sen, artık yorulmaya başladın! Koca bir aptaldan ne farkın var ki? Bunu ben sormuyorum, içindeki keşfedemediğin güç soruyor sana!
Uzun yolculuğa az kaldı. Zamanın zamanı yok! Bugün var olduğunu ve yarın yok olacağını çok iyi biliyorsun, ama hala gölge gibi yaşadığının farkına varmıyorsun.
Seçimlerin yaşamının bütününü oluşturdu, ama sen seçimlerinin bile hala farkında değilsin.
O zaman nesin sen?
Arada bir tokat at kendine; belki o an kendine gelir ve bir şeylerin farkındalığını kazanırsın. Tabii o tokadı atacak cesaret bulabilirsen kendinde…
Sen, korkularının arkasına sığınmış bir gölgesin.
İşte bir kez daha vuruyorum yüzüne!
Varlığınla çevreni cennete çevirebilecekken, içinde cehennem azabı oluşturan sana, bu söylediklerim az bile.
Bunu ben söylemiyorum zaten!..
Bunu, içinde fark edemediğin o muhteşem güç söylüyor sana. Ben ise sadece onun sesini yansıtıyorum! O sesin sana bir de notu var.
Diyor ki : ACI OLAN GÖLGE GİBİ YAŞAMAN DEĞİL, BENİ FARK ETMEK İÇİN HALA BİR ÇABA GÖSTERMEMENDİR!

-Bu yazıdan gerçekten çok etkilendim...