[nurhanza]

epeydir günlüğüme yazmadığımı farkettim, yoğun tempo devam ediyor, ekonomik kriz herkesi sarmış durumda, satışlar durdu, hiç kimse hiç bir şey almak istemiyor,yaklaşık 3 yıl önce fabrikadan ayrıldıktan sonra, babamın yanmasıyla başlayan süreç, kendime meslek olarak baba mesleğini seçmem,jet gibi gelişen olaylar, ve geldiğim noktaya bakınca, olaylar beni sürüklerken, beni geliştirdiğini ve aslında olmasını istediğim herşeyin olmaya başladığınıda farketmeme sebep oldu, ben olayları etkiledim olaylar beni, zamanla ve özelliklede forumum sayesinde kendi gücümün farkına vardım, ne kadar zor şeyler yaşasamda hepsinin üstesinden geldim, 3 yıllık mücadelem meyvalarını vermeye başlıyor, mesleğimde kendimi çok geliştirmişim, işyerindeki çalışan insanlar şu anda benim mücadelemin ürününü paylaşıyor, kriz yüzünden işten çıkarmalar devam ederken biz işleri büyütmeye bile başladık, çalışan eleman sayımız 19 a ulaştı, ve kendimle bugün gurur duydum, ne güzel bir hacim oluşturmuşum, işimi çok seviyorum, teknik serviste olmak ve işleri tıkır tıkr yürütebilmek, çok hoşuma gitti, tek üzüldüğüm dernek işlerine biraz ara vermek zorunda kaldım, ama şu an için en önemli konu kendi ayaklarımın üzerinde sapasağlam basmalıyım, işimi yoluna koyduğumda, derneğim içinde daha verimli olabileceğimi biliyorum artık, en azından 8 mart dünya kadınlar günü için muhteşem bir alt yapı iile derneği gündeme öyle bir oturtacağım ki çerkezköyden bir meşale yakacağım, ve tüm ülkede meşaleler yanacak, ve türkiyemden başlayan hareket tüm dünya kadınlarını içine alarak büyüyecek, bu hafta son kozlarımı oynayacağım ve pazartesi mesai başladığında atölyede tüm işler rayına oturmuş olacak, gerçekten azimle ve büyük bir güçle çalışıyorum ve mucizemi gerçekleştireceğim, bayram tatili yapmıyorum, ve ülkeminde 10 gün tatil yapmasını gereksiz buluyorum, dardayken krizdeyken tatil olmamalıydı, bir an önce toparlanabilmek için çok çalışmalıyız, kendimizi her an daha iyiye gitmek için ne gerekiyorsa çalışır halde tutmalıyız,
bayram günü sevdiğim arkadaşlarımın çocuklarıyla geçirdiğim dakikalar beni çok mutlu etti, 12 yaşındaki şahinle güreş tuttum, kan ter içinde kalana kadar boğuştuk çocuk gülme krizlerine girdi, daha sonra muhteşem yine 12 yaşındaki güzel kız gamze ile bas gaza şarkısının dansını öğrendim, öyle dans edebilen bir kız yoktur heralde, ve kedilerim harikalar, ve herkese en çok tavisye deceğim konu bu sanırım tv başında kendilerini zehirleyeceklerine lütfen çocuklarla ve hayvanlarla vakit geçirsinler, bir kaç saatliğinede olsa bu harika varlıklardan aldığım haz tüm yorgunluğumu aldı,
çocuklarıma evdeki pc yi yolladım artık akşamları çocuklarımla msnden görüşüyorum, çok keyifli oluyor,
hele bayramın birinci günü kızımın mağazadaki beğendiği kıyafeti alabilmesi için gösterdiğimiz çaba harikaydı, havale yapabileceğim hiç bir imkan yokken, bana telefon etti, bu elbiseyi almak istiyorum anne param yetişmiyor dedi, bankamatik kartım bile yokken, nasıl oldu nasıl becerdim bilmiyorum ama kartsız anında hesabına para yatırabildim, ve 10 dakika içinde beğendiği kıyafeti alabildi, ve bu mucizenin gerçekleşmesinde bana bir anda sanki herkes ve evren yardımcı oldu, kendimi bir mucizenin içinde hissettim, bayram günü kartım yok ve 10 dakika içinde kızıma para yollladım kaç km uzakta olmasına rağmen 10 dakikada beğendiği kıyafeti aldı, teknolojiyi seviyorum yaa, imkansız diye birşey yok işte,
bir ölüme birde geçen zamana çare yok,