[pisimbat]

Bebek

Genç kadın hatta bebek kadın diye biliriz ilk görüşte yaşını tahmin etmek zor ama 16-17 var yok gibi,yüzündeki acının yaşı ise tahmin edilemiyor,arabanın içinde hastahaneye giderken sancılar okdar çok canını yakıyorduki genç kadının ewt bi isim verelim biz bu kıza yüz hatları oldukça sert ama o gözleri öyle ürkek bakıyorki,oturmasına rağmen uzun boylu bir kız yüzü allak bullak evet sanki bir deniz küçük kadın senin adın ‘deniz’.Deniz arabanın içinde sancılala boğuşurken onu hastahaneye yetiştirmeye çalışan kocası ter döküyordu halbuki dışarda bardaktan boşanırcasına yağan yağmur ve fırtına vardı sanki doğmasın bu bebek der gibiydi doğa isyan ediyordu adam terliyor deniz sancı öekiyor içerdeki bebek çıkmak için sabırsızlanıyordu,nihayet ulaştılar hastahaneye apar topar sedyeye alındı deniz suyu gelmişti deniz’in inledi baba ise elinde kağıtlar ordan oraya ter içinde koşturuyordu,koşarkende içinden oysa 2 ay daha vardı ne aceleci bu yahu dedi içinden sonra yüreği burkuldu adamın acaba kızmı erkekmi yaşarmı yaşamazmı diye aklından geçirdi,aklından bu düşünceleri attı hemen karısının elini tam tutacaktı ki ameliyathaneye aldılar denizi.kanaması vardı denizin ,acilin önünde bekleyen baba anladı ters bişiler olduğunu dua etmeye başladı Allahım ne olur karımı bebeğimi bana bağışla diye.İçerde kelimenin tam anlamı ile can pazarı yaşanıyordu,kanama dinmemişti deniz kankaybediyor bebek doğmak için inat ediyordu doktorlar telaş içinde şimdi dediler ıkın kızım ıkınki rahatla son bi gayretle ıkındı deniz dünyaya ilk bakışıydı bebeğin bağıra çağıra içinden can havliyle fırladı aldılar yıkadılar tarttılar ama deniz iyi değildi kanama artmıştı o halde iken BEBEĞİM dedi kollarına verdiler aynı sana benziyen bir kızın oldu dedi hemşire gözlerindeki yaşları silerken kokladı kızı içine çekti deniz canım dedi bebek kedi gibi bir miyavlama gibi ses çıkardı ınnngaaa öptü anlından ellerinden deniz bir kez daha kokusunu içine çekerken bu dünyada duyduğu son koku son ses son ten bebeğininki oldu.Bebek anladı annesi gitmişti daha fazla ağlamaya başladı deniz öyle yatıyordu bebek ağlıyordu,baba dışarda hiçbirşey bilmeden bekliyordu.Doktor ve hemşire bebeği alıp babanın yanına geldiler tıpkı annesine benzeyen bir kızınız oldu ama eşinizi kaybettik dediler,adam olduğu yere çöktü yıkıldı bebek ağlıyordu aldı kucağına kızını öptü tıpkı annesi gibi yaşlarla karıştı öpücüğü yüzünde bebeğin .neler oluyordu anlamadım dedi bebek içinden beni koklayan kadın nerede bu adamı çok sevdim ama ben annemi istiyorum annemi istiyorum annemi çığlıkları hastahanede inledi bebeğin .
Yeni yılı babası ve ninesi ile iki göz gece konduda karşıladı bebek adı yoktu daha kimse koyamadı adını annesinin yokluğu ile boğuşan baba erken doğan bebeğinimi suçluyordu yoksa kaderimi,nine senin adın dedi bir gün kulağına bebeğin senin adın canan olsun dedi evet canan yani can alan gibi ama canan.Canan 3 aylık olmuştu aylardan şubat yada marttı babası üstüste hırkaları giydirmiş kucağında yağan kara aldırmadan çemberlitaştan sultanahnete yürüyordu .canan nereye gidiyoruz der gibi bakıyordu o annesinden aldığı ürkrk bakışları ile babasına nereye baba nereye ??
Babası anlamdığı birşeyler söylüyordu canan’a mecburum dedi enson soğuk taşlarına bırakırken cami avlusunun,öptü kokladı vede oda annesi deniz gibi GİTTİ.
Bebekler bişi anlamaz derler oysa öyle değildi canan doğduğu andan itibaren terk edilmek ne çok iyi biliyor ve hissediyordu ,yine ağlamaya başladı.Gökyüzü yine doğduğu gecedeki gibi karmakarışıktı,kar denen beyaz yumuşak şeyler yüzüne değdikçe daha çok ağlıyordu bebek canan .Üşüyordu galiba babam nerde dedi annesinin gidişinden farklı gitmişti babası çünki ansızın gelecek gibi ama ne kadar zaman geçtiyse gelen olmadı,ağladı hep canan ağladı ağladı.kaldırıma birikmiş kar yığınlarının arasınsan cami avlusuna yakalaşan ayak seslerini duydu canan .kalbi yerinden çıkacak gibi bağırdı burdayım beni bulun der gibi ağlıyordu ,sabahın körü tam o anda ezan okundu canan sustu huzur buldu içi ferahladı huzur kapladı o minicik yüreğini.
Ahhh yavrum seni kim bıraktı buraya dedi onu kucağına alan kadın annesi değildi ama okdar şevkatle bakıyorduki cannana sesi çıkmadı cananın ezan bitti ,kadın paltosuna sardı cananı camiden içeri girdi hoca efendi bakın bu yavrucağı bırakmışlar buraya ne yapacağım ben dedi?hoca efendi dur polislere haber verelim dedi ,OLMAZ dedi kadın alırlar benden onu ozaman olmaz arama dedi .peki dedi hoca o kadın tüm şefkati ile sarıp sarmaladı cananı evine götürdü .
Yıkadı pakladı bebeği doyurdu karnınısenin adın ne bakalım ürkek gözlüm dedi ,yavru kedi korkaklığında bakan canan mırr gibi ses çıkardı senin adın DENİZ olsun dedi kadın evime berket şanş getirrisin inşallah dedi sen benim kızım DENİZ’in artık dedi öptü tıpkı onu son nefesinde öpen annesi gibi .

İşte benim istanbulu ,denizi,sultanahmeti , kedileri,Bu benim çünki ürkek bakışlı deniz