Konu açıp yorum yapmaktan bıktım.Artık içimi bu sayfaya dökeceğim.
Genel olarak kendimden bahsedecek olursam çekingen,kendini değersiz gören,rahat ve doğal olmaya çalışan 16 yaşında biriyim.
Bugün en yakın arkadaşım okulda yoktu.(Ona T diyeceğim)(sorunlarımdan biri de birine bağlanıp onsuz içime kapanmam)Diğer yakın sandığım arkadaşlarım ise beni yanıltmayıp yanıma gelmeyi bırakın selam bile vermediler.
Bu arkadaşlar genellikle T yanımda olunca geliyorlar ve sohbet ediyorlar. E insan kendinden şüphe duyuyor bir süre sonra.Acaba yanımda sıkılıyorlar mı? diye.Ayrıca şu insanların kendini üstün görmesinden de bıktım gerçekten. Tabi ki kendimi değersiz görmekten de. T olmayınca yalnız kalmadım. Ama sorun şu ki ben kimsenin yanına gidip konuşmazsam kimse benim yanıma gelmiyor. Sohbet ederken de bir türlü rahat olamıyorum. En yakın arkadaş sandığım kişilere bol bol trip atacağım.Farkında olurlar mı bilemem.
Dinlediğim telkinler ise kendine güven ve dışa dönüklük.