[elisya]

''Yolun kendisi, yolcuya, varacağı yerden daha çok şey öğretir.'' der tasavvufta..
Zen deyişine göre ise ''Ödülün, yolculuğun kendisi olduğunu söylerler..
Ödülün kendisi yolcu olmandır.

Aynı şekilde Mutluluk varılması gereken hedeften daha çok, o yolda geçirdiğin nitelikli zamandır aslında.. O yolda yaşadıkların ve yanında kimin olduğudur.

Bunu her şeyde örnek almak gerek.
Bakkala bile giderken nasıl gittiğin önemli... sonrasında mutluluk da vardır mutsuzlukta. Bakkalına varıp istediğin şeyi almadan bilemezsin bunu, ama önemli olan geriye baktığında o yolda nasıl yürüdüğündür.

Biz doğduk ve her geçen gün ölüme biraz daha yaklaşıyoruz. Bir başlangıcımız ve sonumuz var. Nasıl, nerede yaşayıp öleceğiz yaşamadan bilemeyiz. Belkide seçme şansımızda olamayacak. Bu yüzden hayatında yaptığın yapacağın her şey önemlidir. Çünkü unutulmayacak ve dahi hatırlanacak olan o hayatta yaptıklarımızdır. Yolun sonuna varmak istemeseniz bile o yolu eğlenceli hale getirmek bizim elimizde.. Öteki türlü kendi kendimize işkence çektirmekten başka bir işe yaramıyor.

Eskiden uğraş verip, emek harcayıp, hayaller kurup ve sonunda yapamadığım şeyler için üzülürdüm, içimde hep bir acısı kalırdı.
Şimdi gene hedeflerim var, hayallerim var.. Ama ilk önce önemsediğim şey, varacağım o hedeflerden önce O yolda yaşadıklarım ve öğrendiklerim olacaktır.
Çünkü böylesi iki kat mutluluk verecektir insana..