Bu aralar fazla yoğunum gerçekten vakit ayırabileceğimi bilsem başlamayı çok istiyorum. Bende şöyle bir durum var bir de çok çabuk vazgeçen bir insanım.Sonuna kadar tamamlayabildiğim şeyleri yazsam bir elin parmaklarını geçmez. Sırf bu yüzden öncelikle içsel olarak bu vazgeçme durumunu aşabilmek ardından da yeni bir şeye başlamak istiyorum. Bu küçük bir gemi maketi dahi olsa sonuna kadar tamamlamak istiyorum.Aksi takdirde kendimi başarısız hissediyorum ki bunun bir daha olmasına da izin vermeyeceğim.
Çok konuştum ama mesela bir iki örnek vereyim. Üniversite hazırlık zamanlarımda hep ygs'ye girdim ve sıralamam fena olmadığı halde bu yıl olmayacak istediğim yerler olmaz vs. gibi olumsuz telkinlerle kendimi pes etmeye, denemeden bırakmaya mâhkum ettim.Oysaki dersane sınavlarında hep derece yapardım.Bu şekilde Lys sınavına girmeye 3. girişimde cesaret edebildim. Bunu yapınca istersem yapabilirim başarabilirim dedim kendi kendime.
Bir dönem şan dersleri aldım. Fakat hep olmuyor yeterince iyi bir sesim yok asla kursun sahnesinde şarkı söyleyemeyeceğim yıl sonunda falan diyerek ses rengimi değiştirdim. Alto oldum, dıramatik soprano iken.Ki bu kesinlikle hocadan kaynaklanan bir duum değildi çünkü hocamız gerçekten iyiydi.Sonrasında devam etseydim şayet ilerleme gösterebilirdim sonuçta sesi alto olan çok başarılı insanlar da var; fakat ben bıraktım.
Bunlar büyük örnekler bu küçük şeylerde dahi oluyor basit takı tasarımı,kıyafet boyama gibi..
Sanırım devam ettirebildiğim tek şey yazı yazmak,blog tutmak gibi şeyler(-di bu güne kadar falat bunu değiştirmeyi seçiyorum)
Sanırım ilerleme endişesi de olabilir bu.Neyse çok konuştum susuyum ben en iyisi
