[Işıklı yol]

Yılların inançları ve davranış biçimleri. Sen değişsen de çevrenin buna adapte olması kolay olmuyor. Şimdilerde ben sülalede neredeyse afaroz edilmek üzereyim. Annem zaten evlatlıktan bile reddetti :) Çünkü sen bu olmaz ben artık bununla yaşamayacağım dediğinde seni kullananlar, sırtından geçinenler, seni bir mal gibi görenler bundan hiç ama hiç hoşlanmıyorlar. Ben bu değişim yolculuğuna 6,7 yıl önce çıktım ve yeni halim pek çok insanın hoşuna gitmiyor. Ya istediğim gibi ol ya da öl diyorlar sana. Çünkü önceleri ne güzel koyun gibi çektikleri yere gidiyordun. Sövüyorlardı, dövüyorlardı, kırıyorlardı sen sesini çıkaramıyordun. Sonra ne oldu sen değiştin ve dedin ki " bi dakka ya, burada bir yanlışlık var. Bana saygılı olacaksınız, kararlarıma, kişiliğime" o zaman şöyle bir tuhaf tuhaf bakıyorlar sana noluyo diyolar bi şeyler ters gidiyo. Bunun böyle tepki vermemesi lazımdı. Bunun yazılımı böyle değildi. Bu niye şimdi fabrika ayarlarına geri döndü. Oysa ben bunu kendim için en uygun hale getirmiştim ne güzel. Egomu tatmin edebiliyordum, eziyordum, kendimi güçlü hissediyordum. İşte bunun gibi, benim şu aralar vallahi ciddi başım belada. Fakat, ben insanım diyorum. Kimsenin malı değilim, hayvanı değilim. Herkes haddini bilecek diyorum. Sonra ne mi oluyor?
Oyyyy, ne sen sor ne de ben söyleyim. Yok yok her şey o kadar da kötü değil. Seni üzen pek çok insan da seni kaybetmemek için önünde yerlere kadar eğiliyor oda oluyor yani. Neyse bakalım "MEVLA GÖRELİM NEYLER"