[nefes_almak]

benzer durumları uzun süredir yaşayan birisi olarak ben de birşeyler yazmak istiyorum. uzun yıllarımı ben de amaçsız ve hayalsiz olarak geçirip aynen de senin düşüncelerine sahiptim.
yıllarca süren bu boşluk duygusundan sonra henüz dün bu sorulara cevap bulabildim. nasıl bulduğumu söyleyeyim belki senin de işine yarar.
Hepimiz çocukken bizim mutlaka ilgimizi çeken yaşamlar yaşantılar veya bazı ortamlar bazı şartlar olmuştur. cevabın orada ve o yıllarda saklı olduğunu düşünüyorum çünkü çocukluk dönemi bütün isteklerin hayallerin amaçların en canlı olduğu dönemler ve meraklı ve araştırmacı olmanın doruk noktasında olduğumuz için bazı şeylerin "en" farkında olduğumuz dönemler.çocukluk yıllarını hatırlamaya çalış ve o dönemler en çok istediğin şeyler nelerdi ? yada çocukken ailenle yaptığın akraba ziyaretlerini mekanları detaylarıyla hatırlamaya çalış. en çok hangi akrabanın evini, yaşantısını, ailesini çok beğenir ve oraya gidince düşlere dalardın.yada hangi akrabanı örnek almak ister ve bir zamanlar onun gibi olmak isterdin bunları hatırlamaya çalış. Ben bunu yaptım ve bu sayede geleceğe dair neler istediğimi çok daha netleştirdim. çocukluğumda en mutlu en huzurlu olduğum yerin rahmetli dayımların evleri olduğunu hatırladım sonra ne tür bir ev olduğunu nasıl döşendiğini aile yapılarının nasıl olduğu falan gibi detayları hatırladım böylece niçin o mekanı ve o yılları sevdiğimi anlamış oldum ve geleceğimde de bunları hala bugün beğendiğimi ve istediğimi farkettim. bunu sen de yapabilirsin. içindeki çocuğu tekrar canlandırmadan amaçlar belirlemek hayal kurmak çok zor hale geliyor. çocukluk yıllarını özel ve önemli kılan şeyin, gerçekleşme ihtimali düşük bile olsa hiç olmasa bile hayal kurmak ve gerçek dışı bile olsa amaç belirlemek olduğunu anladım.