Alıntı:
annie hall Nickli Üyeden Alıntı
 Maviinci teşekkür ederim valla, sorular sorup tartışmak, benim bu hayatta en haz aldığım şeylerden biridir. Bugün dışarıya çıktım, çok sevdiğim ağaçlı bi yol var pek kimse olmuyo o tarafta, müzik dinleyip çiçek kokuları eşliğinde yürümeyi çok seviyorum. Neyse işte bugün o yolda yürürken bu konuyu düşündüm. Tamam aydınlık tarafta kalmaya çalışıyoruz ama neden kötü şeyler bazen çok cezbedici olabiliyo? Neden hep "iyi" kalamıyoruz? Hani derler ya, rahatın mı battı diye. Kötülüğün çok gerekli bişey olduğunu anladım düşününce. İyiliğin kıymetini bu şekilde bilebiliriz çünkü. Kötülük olmasaydı hep iyilik hep iyilik içimiz şişerdi sıkılırdık valla :) Hepimiz zaman zaman kötülükler yaptık ama insan kendini hep haklı görme eğiliminde olduğu için kimse kötü değil kendine göre. İyi ve kötü ayrımını yapmaya çalışmak lazım tabi ama bi kötülük yaptığında bi bahaneler bi kulplar uydurmaya çalışıyo insan, kendini bi şekilde haklı buluyo işte. Herkes kendi mutluluğu için yaşıyo , onun için çıkarlarımız olmasaydı kimse iyi olmazdı. Bence de çok korkunç bi söz ama doğru. Kapitalizmin bi getirisi olarakta düşünülebilir ama insanın doğasında var bu. Bence kapitalizm olmasaydı yine çıkarları için yaşardı insan.
Hayattaki amacımı sormuşsun ama inan bunu ben de soruyorum kendime devamlı ve kesin bi cevap alamıyorum :) Yani özgürce, hayatın bütün güzelliklerini yaşamak ve senin de dediğin gibi bi beklentiye girmeden sonuna kadar sevmek herşeyi diyebilirim belki. Hippi misin nesin diyebilirsin :) Ama sınıfta kalıyorum ben de işte, başaramıyorum.
Hangi hikayeleri soruyosun, bu kızılderili hikayesi gibi olanları mı? Yazının anlatmak istediğini pekiştirmek için iyi bence. |
rica ederim, ben de teşekkür ediyorum aynen benim de çok hoşuma gidiyor böyle fikir alış verişleri.. Arkadaş ortamında sürekli gülme çabası, espri - şakalaşmalar derken, ciddi konuşmayı unuttum :O Bu arada, önayak olan Turhan'a da teşekkür ediyorum
Merasim gibi oldu
söylediklerine katılıyorum, bana söylenecek söz bırakmadın zaten ;)) şey çok zor ama ya, mesela çıkamıyorsun işin içinden, kendi çıkarını düşünerek hareket ettiğinin farkına vardığında.. bazen hatırlıyorum, sürekli kendime yükleniyordum ya ne biçim bi insansın, sırf kendini düşünüyorsun, çok bencilsin vs.. o kadar zorlamışım ki kendimi, hâlâ sıkıntılarını çekiyorum. bi süreç, olgunlaşma süreci tabi. bu arada, senin yaptığın gibi tek başına kalıp birşeyler üzerine düşünebilmek çok güzel, yani insana manevi ayna oluyor. zamanında mesela yalnızlık, tek başınalık bana ölüm gibi gelirdi, kalamazdım yanımda kimse olmadan ve kalsam bile sıkıntılara girerdim binbir türlü.. alışınca çok hoş oluyor müzik dinlerken o ritme ayak uydurmak, pantolonumun paçalarını birbirine sürterek ritim oluşturmak, ayakkabımın yere basarken çıkardığı sesle müzik yapmak, parmak şıklatmak... neyse, amacımdan saptım :D öyle yani ;) güzel şeyler bunlar, küçük ama güzel şeyler.. bi an düşünce, hisleri yakaladın mı bırakmayacaksın ki ardı arkası da gelsin :)) hippi olasın
şaka bi yana, keşke hippi olsam ben de
canı gönülden istiyorum sanırım :D
evet, o hikâye sorusunu aslında bu konuşmalar devam etsin diye sordum :D da pek olmadı gibi, sanırım olağan akışına bırakmak lazım ;)