[-Elya-]

Sözlerime başlamadan önce önemseyen,yardım etmek isteyen herkese çok teşekkür ederim. Ben sanırım neden sosyal fobili olduğumuzu buldum!

Ailelerimiz hep der...
-''Sessizlik iyidir + sessiz olanlardan zarar gelmez,edepli olun,toplumda konuşma,sözünü kesme büyüğünün,ayıp!!''
-''Şşş sen konuşma her şeye burnunu sokma büyüklerin işine karışma bak bundan sonra!''

Gibi gibi cümleleri küçüklükten beri duyarız biz sosyal fobililer..

Bir de bu olumsuz cümlelerden sonra bir de şunları söylerler;
-Bu yeni nesil de iyice değişti.. Biz eskiden babamızın yanında bacak bacak üstüne atamazdık.`eskiden böyle miydi? biz babamızın yanında kılımızı bile kıpırdatamazdık..bi kelime konuşmazdık edebimizden.

Bunu da geçtim fikirlerimizi de söyleyemiyoruz ailede,düşüncelerimiz hep içimizde kalıyor çünkü babamızdan korkuyoruz..Kızacak,anlamayacak diye..
Sonra odamıza kapanıyoruz.

Ders çalışmazsak bir şeylerle tehdit ediyorlar ailelerimiz bizi.Mesela yarın şu şu dediğini yapmam vs. diye.
Hiç aferim kızım/oğlum demiyorlar,tebrik etmiyorlar başarımızı.. Bir şeyler başarmaya çalıştıkça elimize yüzümüze bulaştırıyoruz hissi veriyorlar.. Bu zamanda çalışmayanı adam yerine mi koyuyorlar git ders çalış!! diyip hevesimizi kırıyorlar..

Meesela örnek vereyim..benim annem bana hiç güvenmez,hemde hiç..Sonra der ki, sana güveniyorum da çevreye güvenmiyorum. laaaf. Kaç yaşına geldim bakkala giderken sitenin kapısında bekliyor benimle çıkıp.Bende hemen koşa koşa gidip alel acele alacağımı alıp doğru geri gidiyorum.Annem merak eder de peşimden gelir diye..
Dersaneye bile yanımda geliyor,düşünebiliyor musunuz?Karşıdan karşıya aniden geçerim diye elimden bile tutuyor ve beni yolun ortasında sinirlendiriyor. Sonra afra tafra yapıp gidiyorum ve peşimden gelme diyorum sonra ne oluyor?ben asabi oluyorum..
Bir gün ders çalışıyordum,ders çalışıyorum bak dedim..saat de 10 olmuş!!! diye bağırdı..Heves kalır mı?kalmadı..sonra ağlaya ağlaya uyumaya çalıştım ve iğrenç bi güne daha gözlerimi açtım..


Ben kısaca yaşadıklarımı anlattım..olumsuzluğumu,kendime olan nefretimi,sus pus oturduğumu!! Hayatta değersiz bir şey,nokta kadar bile kendine güveni olmayan biri..
Bizim farkımız ne? Anlamıyorum..
Bizde insanız..Yiyip,içen,aynı okullarda okuyan,aynı yaşlarda olan.. Ama neden biz sosyal fobiliyiz de onlar değil? Anlamıyorum..
Biz neden kendimizi sevmiyoruz da onlar kendilerini beğenmişler, kendilerini bir şey sanıyorlar? Anlamıyorum ve hiç bilmiyorum..

Çevremize bir bakalım.. Hayat aslında yaşanılmayacak kadar kötü değil... Kuşlar uçuyor,insanlar gülümsüyor bize..
Peki biz neden bu kadar negatifiz?
Neden hayatın esprisini anlayamıyoruz?
Neden hiç bir yaptığımızı beğenmeyip elimize yüzümüze bulaştırdığımızı düşünüyoruz?
Peki neden tüüm hatalarımıza rağmen kendimizi olduğumuz gibi kabullenip hatalarımdan ders aldım deyip boşveremiyoruz?
Neden ''hayır'' diyemiyoruz?
Neden sessizsin dediklerinde, ''bilmem..'' diyoruz?
Biliyoruz aslında..biz sessiz olmak istemiyoruz,ama bize bunu olmaya zorluyorlar!!
Bunu atlatırız diyoruz,evet imkansız değil..Peki bize bu olumsuzluğu verenler hayatımızda olduğu sürece nasıl değişeceğiz?
Aynı şeyleri yapmaya devam edip bizim keşkelerimizi çoğaltmayacak mı bu olumsuzluklar?!
Bizi yine değersiz kılmayacak mı?yani yine değersiz olduğumuzu düşünmeyecek miyiz?
Sizce...?

Bir ortama girince ciddi değil de sıcak olmak istiyoruz.sıkılgan olmak istemiyoruz..zaten kim ister ki?

Olumsuzlukları..
''Elalem ne der'' demeyi..
Hayatımızı biz mutlu olalım diye yaşamamayı hep başkalarını düşünmeyi..
Hayat sıkıcı,insanlar çok değerli,ben değersizim.. demeyi..
Başkalarının hakkındaki düşünceleri önemsemeyi..
Çevreye negatif enerji vermeyi
BIRAKALIM ARTIK!

İlk olarak bunları başarmalıyız ki devamı gelmeli..
Hayatın o kadar da kötü olmadığını bilmeliyiz,pozitif olmalıyız her zaman!
Kendimizi sevmeliyiz,kendimizi canlandırmalıyız ki çok mutlu olalım!
Ailemiz negatif mi?Biz pozitif olalım,onlar da değişecek belki?nerden bilirsin!
başkaları değil kendimiz bizi ilgilendirmeli..biz kendimizi bildikten sonra onların görüşlerine ne gerek var..? Biz iyiyiz,süperiz ve sadık bi dostuz.bi de şu çekingenliğimiz olmasa
HER ŞEYİN EN İYİSİNİ HAKEDİYORUZ! ÇÜNKÜ BİZ DEĞERLİYİZ MÜCEVHER GİBİ.. BİZDEN İYİSİ YOK Kİ

Hayatın tadını çıkarmalıyız..herşeyi ciddiye alacak kadar uzun değil bu ömür..

Bugüne kadar değişmediyseniz bu günden sonra değişimin evresindesiniz!
Çünkü azmettikten sonra başarılmayacak güç yok..
BİZ GAYET SOSYAL,KONUŞKAN,ÇENESİ DÜŞÜK,NEŞELİ,CIVIL CIVIL insanlar olabiliriz
Çok zor değil..hem de hiç! Sosyal fobi en kolay iyileştirilen fobilerden biri..
Yeter ki biz azmedelim..Yeter ki biz kendimize güvenelim!
. . .
Bizim için çok zor,ama başarırız..
Negatif olabilir ailemiz,dayanamıyor bile olabiliriz,hatta agresif olduğumuzu da düşünebilirler..Ama onlar ''biz'' değiller,bizi anlamıyorlar..düşüncelerimizi okuyamıyorlar..Onlar eski zamandan kalma alışkanlıklarına devam edip bizim de bilmeden hayatımızı zehir ediyorlar..
Ama biz inandıktan sonra hallolmayacak şey yoktur.Yeter ki o içimizdeki cesareti açığa çıkaralım!

Uzun oldu..ama çok da iyi oldu..herkes düşüncelerini buraya yazarsa çok mutlu olurum.
HEPİMİZ BUNUN FARKINDA OLDUĞUMUZA GÖRE NE DURUYORUZ? DEĞİŞİM ZAMANI!
Haydi hep birlikte,hayatımıza neşe katalım..Düşüncelerimiz yaşamımızı etkilemesin..
BAŞARACAĞIZ! İNŞALLAH..

Okuduğunuz için teşekkürler.

:) ..