[maviinci]

aslında olur olumlamayla vs ile, zaten bu problemlerimizin temelinde kendimize güvenemememiz yatıyor. Bugün için kendimden örnek vereyim;

okulda hiç rahat değildim, konuşamıyordum bugün.. kendimi çok kasıyordum vs. 2 arkadaşım var, bunlar sürekli şakalaşırlar birbirleriyle espri yapar gülerler.. Bu kendini ifade edebilme yetisinin dışa vurmuş hali, mesela ben pek komik espri yapamam.. Saçma sapan şeyler çıkar ortaya konuşurken :D Ama derste hocaya soru sormaktan geri durmazdım, bunu sora sora aştım heyecanımı.. Bugün o gülen eğlenen arkadaşım yanımda oturuyordu, geldi, dedi ki:

aklıma bir soru geldi ama soramıyorum, sen sorarsın sen benim için sorabilir misin??

bunu söyledi, bundan sonra biraz daha rahatladım açıkçası ve ben kendim olduğumun farkına vardım.. herkesin yeteneği var arkadaşlar, herkesin ilgisini çeken bir alan var. Siz ne istiyorsunuz, fazla zaman geçmeden artık ne istediğinizi keşfedip ona yoğunlaşmayı deneyin. Nasıl ki ağaç bi tohumdan tek bir kökten çıkıyor bir sürü dallara ayrılıyor; Sizin kökünüz de o sevdiğiniz, hoşunuza giden, ilginizi çeken şey olsun. Gövdenizi bu şeyin üzerinde var edin, besleyin, büyütün. Küçücük tohumdan ne kadar büyük bir ağaç oluşuyor, değil mi.. O halde kendi öz benliğimizi sulamak, yeteneklerimizin istediklerimizin farkına varmak beslemek büyütmek bizim elimizde.. Aslında bu kadar basit.. Bunu yaptığımız takdirde ben artık sokakta daha rahat yürüyebileceğimize, arkadaşlarımızla daha rahat iletişim kurabileceğimize, tanımadıklarımıza karşı daha rahat - olması gereken gibi olabileceğimize inanıyorum.