[cansuyu]

bir oyun gösterin bana ki....oyuncusu ya da oyuncağı olmasın... ve seyirci olmak istiyorum perde her açıldığında....gözlerim ve kulaklarım benim oyuncağım nasıl olsa...

küserim ben hemen ebelere.. ve saklanmam bile....ve oysa gözünü açtığında ebe.. ben hiç oynamamışımdır..hiç var olmayan hiç oynar mı ki?


lçünkü her başladığında ben kapatırım gözlerimi ve saymam hiç soluksuzluğumu bi daha

ve acır kırılan oyuncakların yerine canım ve kanar onları her duyduğumda oyuncaklarım..gözlerim ve kulaklarım

perdeler insin üstümüze öyleyse.. ve tükensin tüm dolunay ışıkları ..kör olalım güneşle...

ve ıslaktı tüm oyunların sonu.. ve oyuncaktık oyunların elinde

ve silsin tüm yazılanları.. ve yitsin tüm izler.. geriye kocaman alkışlar bıraksın..tüm oyunlar onun oyuncağı

hadi kusun eteklerinizdeki tüm taşları..arınabilir misiniz oyuncakların lanetinden

oysa dehşet içinde koskocaman açılmış gözlerle izlerken keşke devekuşu olsaydım

Eftelya ayın karanlık yüzü.. ve gizlendi cezirlerden..öyle izledi ki karanlık yurdunu

ve öyle özledi ki saçlarının tuzunu

tüm varlık lar var olmayan ın saçlarıydı tel tel örülmüş....ve yosun kokardı saçları her imbatta...

şimdi alkışla kendini ve koş kendi oyununa... burada kapandı perde....


cansuyu