[bird of paradise]

İÇİMDEN BİR SES DİYOR Kİ;...
İÇİMDEN BİR SES DİYOR Kİ;

Öfke de bizim bir parçamız. Tıpkı sevgi gibi. Ve aslında iyice yakından baktığında öfkenin altında, temelinde de sevgi olduğunu görürsün.

Özümüzdeki sevgi yüzünden sevgisizlik görmek bizim canımızı acıtır. Ama biz o acıyı görüp, tanıyıp, neden böyle acı duyduğumuzu anlamak, o acıya sahip çıkacağımıza, o acıdan kaçmaya çalışırız ve bize bu acıyı hissettiren kişiye ya da duruma KIZARIZ. Yani öfkenin altında çoğu zaman içindeki acıyı KABUL etmeme yatar. Fakat sen "öfke duygusu Tanrısallığa yakışmaz" diyerek bu kabulsuzluğu daha da pekiştirmiş olmuyor musun ?

Ve zaten öfke denen şey hayatımızda tam da bunu anlayabilmemiz için var. Yani insan deneyiminin özünde zaten tam da bunları deneyimlemek var.. Biz bu dünyaya tam da bunun gibi duyguları, öfkeyi, acıyı, sevgiyi ve sevgisizliği deneyimlemek için gelmişiz. Bu dünya deneyimi Tanrının kendini tanımasi için varsa, o zaman öfkemiz de Tanrısallığımızdır.

İçimizde sevgi zaten var, o ayrıca seçilmesi gereken ya da uğruna mücadele edilmesi gereken bir şey değil. Sevgi bizim doğamız zaten, karanlığın da ışığın da doğasında sevgi var. Sevgi olmasaydı, sevgisizlik karşısında acı da duymazdık. Acı duymasaydık, öfkelenmezdik.

Burada bütün mesele, insanın içindeki öfkeyi inkar edip yok saymak, onu derinlere gömmek yerine, ona sahip çıkıp, kabul verip onu anlamak, onu tanımak, onun özünde yatan sevgiyi görmek. Ancak o zaman o öfkeyle barışır ve onu dönüştürebilir. Ama bunu yapmadığın zaman, sen ona varolma HAKKI tanımadığından içinde bir yerlerde sıkışıp kalmış olan o öfke büyür büyür ve sonunda seni sana rağmen yönetmeye başlar.
Neden şimdi sakin ve dingin olup, mükemmel bir huzur içinde olmayasın?
Ne kadar küçük olursa olsun ilk adımı isteyerek at.
İyileşmeyi ve öğrenmeyi tüm içtenliğinle iste, MUCİZELER mutlaka gercekleşecektir.

KENDİNLE BARIŞ, DÜNYA SENİNLE BARIŞMAYA HAZIRDIR


Cavit Çağ