[sweeet]

Affetmek hem kendini hem de diğer insanları... Özgürleşmemizin tek yolu belki de... Bilinçaltında öyle çok yer kaplıyor ki bu duygular olumlu duygularımıza yer kalmıyor. Bir şarkı bir şiir hatırlatıyor bazen de bir film karesi o insanları bize. Ya da hatalarımızı hatırlıyoruz. Belki de yanlışlarımızı... Hesap sormak değildir affetmek. Kimseyle tekrar irtibata geçmene de gerek yok. Kendi içinde affet ve gerçekten affettiğinde tarifi çok da kolay olmayan bir huzurla dolduğunu hisset içinde. Benim için öyle olmuştu. Hafiflemişlik hissi bunu ancak anladığımda çözdüğümde anladım. O rüyalardan uyandığımda kendi kendime şöyle dedim: "Ne çok insan varmış bilinçaltımı meşgul eden." Sözle söylemeye başlamak bile bir adımdır. O kişiler affetmeye çalışmak bile önemli bir adımdır. Affetmek imkansız değildir. Affetmek aynı zamanda o kişilerle can ciğer kuzu sarması olmak da değildir. Hangi insanların hayatımızda kalması gerektiğine yine biz karar veririz. Kendimizi geliştirmek adına okumanın çeşitli egzersizler yapmanın faydası vardır. O an etkisini göremsek bile hayatımıza farklı bir bakış açısı kazandırabilir. İleride başka yaşayacaklarımız veya uygulayacaklarımız açısından tecrübe olur. İlk meditasyon deneyimlerimi düşünüyordum da kendimle dalga geçiyordum. Çünkü çok bilinçsizdim ve tecrübesizdim. Sesli meditasyonlardan haberim yoktu. Okuya okuya ve uygulaya uygulaya öğrendim. Meditasyon insanın ruh halini değiştiriyor, beni rahatlatıyor ve enerji veriyor.

Bir ara profesyonel biriyle de birlikte bir meditasyon çalışması gerçekleştirmeyi çok istiyorum. Bunun için bir fırsat bulabileceğime eminim. Ama daha zamanı var.