[jaimemiamor]

Herkese merhaba;
Kararlı,seçimli,güçlü olmak istiyorum.
Yalnız olsam da yalnızlığımı düşünmemeyi kendime oyalanacak bir iş bulmayı onunla mutlu olmayı istiyorum.Yalnız olsam da kendimi güçlü hissetmek istiyorum.Vakit geçirmek hem de zamanım güzel değerlensin diye bi topluluğa yazıldım üniversite öğrencisiyim müzik oyun ve denem topluluğu ikinci dönem gitcem ama tekim bir arkadaşımla falan değil yalnız gideceğim ve kimseyi tanımıyorum.Bir de benim ne liseden ne üniversiteden yakın,samimi bir arkadaşım hiç yok.Öyle konuşmayan,çekingen bir insan da değilim.Tam tersine ilk adımı hep ben atıyorum.Ben sohbeti açmaya çalışıyorum ama bu işler karşılıklı siz sürekli konuşup ya da sohbeti açmaya çalışıp kaşınızdaki susuyorsa bi süreden sonra siz de vazgeçiyorsunuz.Üniversitede 4. yılım ve bu kadar yılda şöyle samimi bir arkadaşım olmadı.Bu zamana kadar hep uğraştım olsun diye artık uğraşmaya gücüm kalmadı.Önceden de arkadaşım yoktu ama kendimi mutsuz hissetmiyordum.En azından eve ailemin yanına geldiğimde mutlu oluyordum dans ediyor,şarkı söylüyor,yürüyüşe çıkıyordum.Neşeli,konuşkan bir insan oluyordum.Yurtta da öyleydim de konuşacak öyle samimi bir insan olmadığı için kendimi gösteremiyordum.Şimdi evdeyim.Bu anlattığım hallerimden eser yok.Ne dans etmek istiyorum,ne şarkı söylemek istiyorum,eve geldiğimde tatilde haftanın 6 günü hergün pilates+yürüyüş yapardım yapmak isterdim şimdi bunların hiçbirini yapmak içimden gelmiyor.Banyo yapmam lazım,kokuyorum onu bile yapmak istemiyorum.Önceden yani okulun 1. döneminden önce hazırlık,1.,2. sınıf böyle bölümümle ilgili konularda internetten araştırma yapardım notlar tutardım internetten kitaplar araştırır onları almaya açlışıyordum onlardan notlar alırdım uğraşırdım yani.Bu dönem bunların hiçbirini yapamadım sınav zamanlarında doğru düzgün derslerime bile çalışamadım.İnsanlar tarafından dışlana dışlana belki de bu hale geldim benim gibi neşeli,dans eden,şarkı söyleyen,şen,şakrak bir insan.Önceden hazırlık,1.,2. sınıftayken herşeye rağmen(babam çok olumsuz bir insandır birşeyin hep en kötüsünü düşünür kendisi bu yüzden bi işe adım atamaz ben bişeyler yapmak isterdim hayatımda değişiklikler hep beni engelledi olmaz dedi izin vermedi.Ben bunlara rağmen yine de güzel düşününüyordum)Fakat bu dönem okulun başlamasından bir buçuk-2 ay sonra bu olumsuz düşünce şeysi beni de sardı.Hep olumsuz düşünmeye başladım olumlu düşünmeye çalışıyorum olmuyor kafamda eviriyorum çeviriyorum bir türlü çözümünü bulamıyorum sonra da sıkıntı basıyordu zaten,iç daralması.Böyle kaygılı bir insan oldum çıktım.
Evden giderken,anamdan babamdan kardeşimden ayrılırken üzülüyorum,hele de bi gece öncesinden ALlahım canımı al da bu acıyı bana yaşama diyorum çünkü her eve gelip sonrasında gideceğini bilmek gitmek bana ölümden beter geliyor ve ben bunu her eve geldiğimde yaşıyorum.Kardeşimi uğurlarken ben evde kalsam bile üzülüyorum.Arkasından ağlıyorum.Babam kızıyor.O hiç üzülmüyor.Soruyorum üzüzlüyo musun diye yooo üzülmüyorum diyor.Ben giderken annem babam da üzülmüyor.Kaç defa sordum üzülmüyoruz dediler onlar üzülüyolardır da belli etmiyolardır diyeceksiniz gerçekten üzülmüyolar.Annem nereye gittiğini biliyorum niye üzüleyim kötü bi yere gitmiyosun ki diyor.babam da öyle.Ben de üzülmemek istiyorum.Hassas olmak istemiyorum.Önceden böyle değildim.Yurt değiştirdikten sonra böyle oldum.Dönem başından üç hafta sonra yurt değiştirdim.Bu yukarıda anlattığım şeyler de ondan sonra başladı zaten.Güçlü olmak istiyorum.Problemlerim olsa bile sorunlarımı çözebilecek kapasitede ve güçte olmak istiyorum.En küçük bir sorunun bana bu kadar acı vermesini istemiyorum.Önceden insanların benim hakkımda ne söylediği ya da konuştuğu önemli değildi duysam bile etkilenmiyordum kötü laflarından.Annemin ağzından mesela benim hakkımda iyi bir laf çok az çıkar hep kötü,hoşuma gitmeyen,kırıcı sözler kullanırdı.Ağır laflar konuşurdu.Ben yine de üzülmezdim,kırılmazdım şimdi eskiden söylediği lafların onda birini söylemiyor en küçük kırıcı lafında içimden ağlamak geliyor.Atıyorum kendimi yatağa hüngür hüngür ağlıyorum.Eskiden başkasının söylediği laflara bana kötü şeyler söylese bile takılmazdım,takmazdım şimdi etklieniyorum,kızıyorum,içerliyorum.Bunun kendimi güçsüz hissetmemden kaynaklandığını düşünüyorum.Napmalıym arkadaşlar.Annem herşeyi kontrol etmeye çalışıyorsun.Biraz kendini rahat bırak diyor.Bu sorunlarım neden kaynaklanıyor? Yardım edin bana.Ne yapmalıyım?Yalnız olsam bile kendimi güçlü hissetmek istiyorum.Annemin babamın yanındayken bişey yok.Evde tek olsam bile yalnızlık hissetmiyorum ama yurda gidince odam iki kişilik ve kapımı çalan yok.Beni merak edip yanıma gelen yok.Eski yurdum altı kişilikti odamız.900 kişilikti yurdum.Hiç kendimi yalnız hissetmiyordum.