[Berilce]

Şaşkın Tilki

Yatan aslandan, gezen tilki yeğdir!

Kurnaz çakal:
- Bir gün, dedi; bir tilki ormanda geziniyordu.
Ağacın üzerinde semiz mi semiz bir horoz gördü. Ağzının suyu aktı, kenara sindi, saklandı, tam horoza saldıracağı anda, garip bir ses:
- Güüüm güm de güm güm!
Baktı sesin geldiği yere, gördüğünden bir şey anlayamadı. Tilki, davulu ne bilsin, saf saf düşündü. “ Bu da ne acaba?” Nasıl bir yaratık bu böyle? diye… Fakat sesi böyle ilginç olur da tadı olmaz mı? Bu düşünceyle horoza değil, ona saldırmayı düşündü. Bir süre bekledi, davul rüzgârın sallamasıyla, “ Güüüm güm de güm güm !” diye sesler çıkarıyordu. Tilki gerildi gerildi, davula doğru atıldı birden.
Fakat bir de ne görsün! İçi boş bir kasnak…
Yiyecek gibi değil.
Bu arada horoz da kaçmıştı.
Tilki yaptığına pişman, önüne baka baka uzaklaştı oradan.
Çakal, Arslan’a bu hikayeyi anlattıktan sonra,
- Doğrusu, dedi sizin gibi güçlü kuvvetli bir sultanın ne olduğu belirsiz bir gürültüden çekinmesi doğru değil efendimiz.
Arslan kuşkuyla baktı bir an, Şetrebe’nin böğürtüsü bir daha duyulunca, Arslan’ı tekrar aldı bir korku…
Çakal, Arslan’dan bu olayı öğrenmek için izin istedi.
Birkaç gün sonra çakal huzura geldi, gülümsüyordu, Arslan şaşırdı,
- “Aklını kaçırmış olmalı”, diye düşündü.
Çakal, kurnaz kurnaz gülümseyerek,
- Sizi korkutan o korkunç sesin sahibi, inanmayacaksınız ama, bir öküz, dedi.
- Öküz mü? diye atıldı Arslan, nasıl da şaşırmıştı.
- -Evet, Öküz, diye devam etti çakal, otlamaktan semirmiş büyük bir öküz, ama sevimli mi sevimli, dilerseniz getireyim onu huzurunuza.
Arslan kulaklarına inanamadı, niye olmasındı, öküze sahip olmak güzel olurdu.
- Pekala getir bakalım, diye buyruk verdi.
- Çakal, Şetrebe’nin yanına gitti, buralarda ne aradığını sordu ona, Şetrebe başından geçenleri bir bir anlattı.
Çakal:
- Bu ülkenin bir sultanı var, büyük ve güçlü bir arslan, şimdiye dek onun huzuruna niçin çıkmadın? diye sordu.
Şetrebe:
- Eğer canıma kastı yoksa niçin gitmeyeyim? diye kuşkulu kuşkulu konuştu.
Kurnaz çakal güldü:
- Canına niye kastı olsun, tam tersi, senin gibi güçlü kuvvetli hayvanları sever, dedi.
Bunun üzerine Şetrebe ile saraya gittiler. Arslan Şetrebe’yi huzura kabul etti, onu dinledi, çok iltifatlarda bulundu, bununla da yetinmedi, sarayda yaşamasını istedi. Şetrebe artık padişahın adamı olmuştu, artık kırlarda başıboş gezmek yoktu, Arslan’ın yanında ülke yönetimine yardımcı olacaktı. Aradan uzun yıllar geçti. Öküz, sarayda önemli görevler üstlendi. Kral pek çok konuda ona danışıyordu, toplantılarda yer alıyor, düşüncesine başvuruluyordu. Gün geçtikçe öküzün durumu daha da iyiye gitti.
Çakal bile gölgede kalmıştı artık, kurnaz çakal bundan rahatsızdı ama, gidip durumu arkadaşı Kelile’ye anlattı.
- Sen, dedi Kelile, kendi elinle yapmışsın, Öküzü tut arslanın huzuruna getir, onun has adamı yap, sonra da şikayet et. Buna hakkın yok.
Çakal çok üzgündü, Kelile ona bir öykü anlattı.
- Senin durumun öyküdeki adama benziyor, dinle de gör…

( Hikayemiz Bir derviş masalı ile devam edecek…)