[Işıldayan Safir]

OKUMAK ZİHNİNİZİ BESLER

Referans olarak, kendi kişisel tecrübelerinizle bile sınırlı değilsiniz. Başkalarının referanslarını ödünç alabilirsiniz. Ben hayatımın başlarında, başaranlara odaklanmayı seçtim. Başarıp katkıda bulunan insanların hayatına büyük etkiler yapanlara odaklandım. Bunu, başarılı kimselerin biyografilerini okuyarak yaptım ve öğrendim ki geçmişleri ve koşulları ne olursa olsun, bu insanlarda bir emin olma durumu var, sürekli katkıda bulunuyorlar, sonunda da başarı geliyor. Onların referanslarını kendiminmiş gibi kullandım kendi kaderimi biçimlendirebileceğim yolunda bir çekirdek inanç edindim. Vietnam'da yedi yıl savaş esiri olarak kalan dostum Yüzbaşı Gerald Coffee'yi hatırlıyor musunuz? O sürenin büyük bölümünü tek başına hücrede geçirmişti. Dış dünya kendisine hiç neşe referansı veremediği zaman, aklını kaybetmemek için sarıldığı şey de kendi zengin "iç dünyasıydı. Çocukken bazı şiirler, hikâyeler ezberlemişti. Onları kendi kendine tekrarlıyor, her gün dayanmak zorunda olduğu çevrenin yerine yeni bir çevre yaratıyordu.

Sizin anılar ve hayalî referanslar dediğimiz o zengin hazine çekmecesini oluşturmak için tek başına hücre cezası çekmenize gerek yok. Nasıl doldurabilirsiniz çekmeceyi? Edebiyatın zenginliklerini keşfedin. Hikâyeler, efsaneler, şiirler ve müzik. Kitap okuyun, film seyredin, video filmlerini seyredin ses bantlarını dinleyin, seminerlere gidin insanlarla konuşun, yeni fikirler edinin. Bütün referansların gücü vardır ve sizin tüm hayatınızı hangisinin değiştireceğini önceden bilemezsiniz.

Çok güzel bir kitabı okumanın gücü, sizi o yazar gibi düşündürmeye başlamasında yatmaktadır. Arden ormanında dolaştığınız o sihirli dakikalar boyunca siz William Shakespeare'siniz. Define adasında geminiz battığında, Robert Louis Stevenson'sunuz. VValden'de doğayla başbaşayken Henry David Thoreau'sunuz. Onlar gibi düşünmeye, onlar gibi hissetmeye hayalinizi onların kullanacağı gibi kullanmaya başlarsınız. Onların referansları sizin olur ve bunları, kitabın son sayfasını bitirdikten çok sonra da taşırsınız. İşte edebiyatın, iyi bir sahne eserinin, müziğin gücü buradadır, bizim sürekli olarak referanslarımızı genişletmemiz de bundandır.

Ben eskiden tiyatroya gidip bir oyun seyretmeyi zaman kaybı sayardım. Neden? Çünkü gittiğim oyunlar hep kötü oynanmış olurdu, tempoları da acı verecek kadar yavaştı. Ama günün birinde Becky ile birlikte, Leş Miserables'ı (Sefiller) görmeye karar verdik. Beni bu kadar derinden duygulandıran bir şeyi ne gördüm, ne okudum, ne de duydum. O günden beri, tiyatronun tutkunuyum. New York'a ne zaman gitsek, baş önceliği bir oyun seyretmeye veririz.