[Lier22]

Değerler vardır elle tutulan, gözle görülen.. Değerler vardır, dile getirilemeyen.. Doğrular, düşüncelerimizle birlikte paralel biçimde değişkenlik gösterir zamanla. Bazı doğrular vardır ki, asla ve asla değişmez.. Bana iyi davranıldığında artmayan, kötü davranıldığında azalmayan sevgiler yaşadım ben.. İncindim yeri geldi... Üzüldüm ulaşamadığımda.. Dedim ya, iyilik gördüğümde artmayan, kötülük gördüğümde azalmayan bir sevgiydi benimkisi.. Hoş kötülükte görmedim.. Düşüncesizlik belki.. Haketmediği değerleri verdim birilerine.. Bunu farkettiğimde de üzüldüm..
Anladım ki, en değerlisiymişim...

Kendi doğrularımı savundum hep.. Halen bana doğru gelen doğrularım.. Bazen uymak istedim yaşamdaki çoğunluğa..Onlar gibi fütursuz olmak istedim.. Yapamadım... Bazen korktum birşeylerden.. Korkularımıda yaşadım yeri geldi.. Şimdi daha iyi anlıyorum ki, korktuğum başıma gelmedi.. Ben korkularımı davet ettim..
Hayatla mücadele ediyorum dedim, hayatla mücadelem kıyasıya bir rekabet haline dönüştü..
Anladım ki, hayatla mücadele değil, raks etmeliymişim..

Yaşadıklarımız yaşayacaklarımızın referansıdır der kişisel gelişimden bihaber olanlar.. Ben yaşadıklarımın prova olduğunu düşünmeyi yeğliyorum.. Prova ederken anladım ki senaryo yanlış yazılmış.. Bu senaryoyu filme çekmenin bir anlamı yok.. Bu provanın kaybettirdikleri de oldu kazandırdıklarının yanısıra.. Kar-zarar analizi yapmak anlamsız..
Anladım ki, kazançlarıma şükür, kayıp gördüklerime teşekkür etmeliyim kazanca dönüştürme fırsatı verdikleri için..

Geçmişte yaşadım çoğu zaman.. Bedenimle ruhumu birarada tutamadım.. Güzellikler yaşadığımda şans dedim, haketmediklerime de bahtsızlık..
Anladım ki, yaşayacaklarını kendi belirlermiş insan..

Birçok şeyi bilirken yapmamanın acizliğine teslim etmişim kendimi.. İçsesime kulak vermemişim, sonra da isyan etmişim "ama neden.. neden ben" diye.. Yetmemiş, gözyaşlarımla süslemişim, ödüllendirmişim kendimi.. Başarısızlıklarımın peşinden gitmek daha kolay gelmiş, başarı yollarımda ilerlemek varken...
Kaybettiklerime ağlarken, kazançlarıma sevinememişim..
Anladım ki, mutlu olmak sadece ve sadece kendi elimizde..

Bir güneş çizmek istemişimdir odamın duvarına.. Dönem dönem bu arzuyla tutuşmuşumdur..Hani sanki o güneşe baktıkça karanlık dünyam aydınlanacak gibiymişcesine..
Anladım ki, yıllardır çizemediğim o güneş göz kırpıp duruyormuş içimde...

Bir sitem değil bu yazdıklarım..Pişmanlık hiç değil.. Hüzün ?? belki dusun
Yenilenmek isteyişimin sessiz çığlıkları aslında..
Kendi içimde çıktığım keşif yolculuğumdaki keşfettiklerim..
Anladım ki, başarılarıma bir yenisini eklemenin tam zamanı..

Kendime en güzel ödülü vereceğim..Kendimi..

Hüznümü tetikleyerek içsel yolculuğumu bilinçsizce destekleyen, verdiğim değeri hak edip - etmediğini sorgulamayacağım kişiyi saygıyla kucaklıyorum..

yüreğine sağlık bu ne güzel bir yazı ...