[minnettar]

Bende üniversite eğitimi mi ailemden uzakta bir şehirde tamaladım..Anneme çok düşkün biriydim ben, neredeyse onsuz hiçbiryere gitmemiştim normalde de gün içinde bile çok özlerdim onu ki ben ondan uzakta birşehre gittim... kızmeslek lisesi mezunuyum ve ekonomi mühendisliği okuyacağım.... anlatılan derslerden, kitaplardan hiçbirşey anlamıyorum ve kabus yaşıyorum resmen..yurt hayatına bir türlü alışamadım ve bana herşey zor ,ve sürekli kendime benim burda ne işim var ben yapamacağım ve en sonrada evime gitmek istiyorum sesleri yükselmeye başladı ve annemi aradım kararımı bildirdim... o kadar dolmuşumki telefon görüşmesinde ağlamışım, bunu üst sınıflardan birisi görmüş sanırım konuşmama da şahit olmuş ki, telefon görüşmem sonrasında yemek yemek için tantine geçtim ve yanıma geldi oturdu... sonra kusura bakma ağladığını gördüm dedi ve bana tekerlekli sandelye ile oturan bir öğrenciyi, çok büyük zorluklarla koltuk deyneği elinde yemeği masaya ulaşmaya çalışan diğer kızı gösterdi.. sonra dediki bu kişilerin hayatı inan seninkinden her konuda çok ama çok zor ama onlar bu emeği veriyor sen neden vazgeçiyorsun ..en azından kendine bir yıl şans tanı herşey değişe bilir dedi... ben o konuşma sonrası nasıl hırs yaptıysam bölümümü birincilikle bitirdim... lütfen sende kendine şans ver ve bu dönemi sadece okul dönemi diye düşünme bu daha kapsamlı bir dönem hayat okuluda var işin içinde ve bunu İstanbulda yapacak olmanıda artı bir durum olarak düşün çünki kazanımların artı veya eksi illaki fazla olacaktır diğerlerine göre.... birgün geldiğinde bu senelerin bu kadar çabuk geçip gittiğine üzüleceksin inan , o yüzden burada yaşayacağın sıkıntının bile tadını çıkar bence... umarım herşey gönlünce olsun Maviinci ve umarım sana biraz katkım olabilmiştir bunu çok isterim....Sevgiyle kal