[nevresim]

tv de çıkan öyle bir geçer zaman ki dizisini ilk bölümünden itibaren izledim.özellikle ilk 1-2 bölümünü tabiri caizse ağzım açık bi şekilde izledim,çünkü bizim gibiydiler,babaları uzun süren yolculuklar yapıyo,eve geldiğinde sanki babam!değilde bi yabancı eve gelmiş gibi hissediyorum(tek bende değil diger kardeşlerimde öyle)babam sürekli gerilim çıkarıyo,sürekli bi gerilim ortamı,aa babacım nasılsın hoşgeldin deyip boynuna sarılmak filan mümkün değil,şimdiler de yakınlarımın çocuklarına bakıyorum,babalarının onlara yakınlıkları çok ilginç geliyo,sanki garip davrananlar onlarmış gibi,diğer türlü yaşamaya alıştığımdan tabi:).yani o diziyi izlediğimde çok garip duygulara daldım,sonra ki bölümlerinide izledim ama sonraları farklı olmaya başladı,ama ilk bölümler dediğim gibi benim ailem anlatılıyomuş gibiydi,
bunları uzun süredir anlatmak istiyodum fırsatını bulamamıştım bi türlü,neyseki yazdım şimdi,artık mutlu olmayı hakediyorum,huzur sevgi mutluluk gibi duygularının daimi olarak benim bizlerin olmasını diliyorum.