[songulakpinar]

Artık çok insan boşanıyor?
- Evet doğru, boşanmalar artıyor ama beni asıl şaşırtan insanların hâlâ evleniyor olması?

Etrafınızda size aşık bir dolu kadın vardır. Karınız ne diyor?
- “İyi şanslar!” diyor. “Şu şu kadınla tanıştım bana şöyle davrandı” deyince pek oralı olmuyor. Gayet sakin?

Gerçekten bir ilişkiniz olsa, ne olur? Sizi kapının önüne koyar mı?
- Sorun yaşarız. Ama yine de hayatta kalır ve devam ederiz. Ona sorsanız böyle söylemez tabii, bence böyle olur?

Onun bir ilişkisi olsa?
- Yine aynı şey, bir şekilde üstesinden geliriz. Gayet çekici bir kadın, onunla flört eden bi adam olursa, tuhaf gelecek, sevinirim ama aynı zamanda kıskanırım? Karışık duygular
Evlilik denen kurum ileride yeni bir form alacak mı sizce?
Bence mesele, açık evlilik, çokeşlilik ya da kontrat yenilenerek sürdürülen evlilik değil, mesele yeni bir form yaratmak da değil...
Ne peki?
Cevaplarım yok. Herkes gibi ben de arıyorum, düşünüyorum. Ama sorularım var. Şimdi yazdığım kitap da, bu soruların tartışıldığı bir kitap. “Dürüstlük” nedir? Neden bu kadar önemli? Bunu tartışabiliriz mesela...
Bir insan hayatta dürüst olup ama aynı zamanda eşini aldatabilir mi? Yoksa dürüst insanlar, eşlerini severken, aynı zamanda başkalarıyla sevişmez mi?
Bence hem dürüst bir insan olabilirsiniz hem de karınızı/ kocanızı aldatabilirsiniz. Olabilir bu, hayat bu. Ama değerler sistemininde “dürüstlük” birinci sıradaysa, her şeyi anlatarak karşınızdakini kırabilirsiniz. Ama eğer “karşınızdakini kırmamak” birinci sıradaysa, o zaman insan eşini üzecek şeyleri ona anlatmaz değil mi? Demek ki “sır” nedir onu da tartışmamız gerekiyor. Ben dürüstlüğün birinci sırada olmasını romantizim olarak değerlendiriyorum. Bu tür şeyleri tartışıyorum kitapta, muhtemelen roman olacak, olaylar bir çiftin etrafından gelişecek. Fakat benim evlilik konusunda net yanıtlarım yok, dediğim gibi sadece
sorularım var...
Bir süre önce, evli çiftlerin aseksüksel yaşamayı tercih ettiğine dair bir konu yaptım. Görünüşte her şey yolunda ama sevişmiyorlar. Sizce neden?
- İnsanlar, normallik anlayışı yüzünden eziyet çekiyor. Kim yapıyorsa, “Normal ilişki şöyledir” diye bir tanımlama yapılıyor. “Normal ilişkide, haftada şu kadar sevişilir.” Ama çok az çift, normal diye tanımlanan bu ölçüye uyuyor. Kimi, ayrı yataklarda yatıyor, kimi çok daha az sevişiyor ama mutlu. Tabii “Normal şudur” diye bir ölçü konunca, “Ha bizde bir sorun var demek ki!” diyorlar. Sana dayatılan normalliğe yakın değilsen, acı çekiyorsun, terörize oluyorsun.

Peki olması gereken ne?
- Eğer ilişkin yürüyorsa, tamamdır. Hiçbir şeyin normal olması gerekmiyor. Eğer devam ediyorsa, normali filan boş ver. Bir şey daha var: Mutlu olmaya çalışmak?

O da mı gerekmiyor?
- Evet. Mutlu olman gerekmiyor! Hayatının ilginç olması gerekiyor. İlginç bir ilişkinin olması gerekiyor. Karım bana diyor ki, “Beni mutlu ettiğini söylemem zor. Her zaman mutlu değilim seninle. Ama seninleyken kendimi canlı hissediyorum.” Daha derin bir soru var bunun altında her gün kendimize sormamız gereken: “Mutlu bir gün geçirdim mi?” değil, “Kendimi canlı hissettim mi? Yaşadığımı fark ettim mi?” Evet”se bunun cevabı, yaşıyorsun demektir?
Bu yazı ayşe armanın hürriyet gazetesindeki köşesinde 16.01.2011 tarihinde okudum ve benimde hayatımda bazı sorgulamalarımı başlatmama sebep olan kavramlar var umarım seninde gönlünde bir yerlere dokunur tamamını okumak dahada anlamlı olacaktır rotanızın bulunmasına dua edeceğim yolunuz açık olsun