hayalayaz

nedense hep şans dendiğinde aklımıza havadan gelen paralar gelir.. ben çok şanslı bir insanım, bir kere hayatıma çok doğru insanlar girmiştir..beni anlayan ...bana saygı gösteren,,ve beni seven...işlerim daima yaver gitmiştir...

şimdi yukarıdaki sözlerimi okuyanlar hadi canım sende, madem okadar doğru insanlarla karşılaştın neden kocandan boşandın ve iki kerede iflas ettin diyeceklerdir...
eski eşimle tanıştığımda 17 yaşında tıngır elek tıngır saz bir kızdım...hani o boş kafalılar var ya ben o gruptaydım...eşimde gençti,kırmızı spor arabası, beline kadar uzun lüle lüle saçları vardı ve çok güzel yalan söylüyordu..işin fenası bu yalanlara kendiside inanıyordu..evlendik ve ben evliliğin evcilik olmadığını o kadar çabuk öğrendimki, iki ay içinde 65 kilodan 39 kiloya düştüm,kelimenin tam anlamıyla ben naptım diye kendimi yedim...başarısızlık yazmaz benim kitabımda,iki yıl evliliğimizi bir şekilde, kurtarmaya çalıştık bize başarısız demesinler diye...sevdiğimiz için değil, alem neder diye yürütülen bir evlilik ne kadar yürür..yürümedi... ben evlilik ve getirdiği sorumluluktan öylesine korktum ki,boşanmaya karar verdiğimde önce bir çocuk yapayım ondan sonra boşanayım dedim..çünkü bir daha asla evlenmemeye karar vermiştim..çocukta olduktan sonra ,birazda onun büyümesini bekledim, 11 yıl sonra ayrıldım...evliyken birbiriyle asla anlaşamayan bizler, boşandıktan bir müddet sonra,kendi içimizdeki insanı keşfettik..birbirimize iyi eş olamadık ama çocuğumuz için iyi ana ve baba olduk, halen daha arkadaşça görüşüyoruz,
bizleri ayrı ayrı değerlendiren insanlar yaa ikinizde bu kadar iyisiniz neden ayrıldınız diye sorarlar, iyi insan olmak iyi bir eş olmaya yetmiyor..ben, ve eşim evliliğimizin yürümeyeceğine karar verdiğimiz halde, olmaz ama deneyelim bakalım hem alem ne der, düşüncesiyle yürüttüğümüz evlilik zaten baştan iflas etmiş bir beraberlikti..hem bir şeyin olmayacağına karar ver hemde elimden gelen her şeyi yaptım ama olmadı..diye kendini kandır..olmaz öyle şey....biz gençtik cahildik...benim yaptığım diğer yanlışta...işime daldığım zaman kendime yaşamak için zaman ayırmamam oldu...ben personel kıyafetlerini seri ürettiğim zaman insanlar iş önlüklerini özel ve çok pahalı diktiriyorlardı..bu işin kaymağını ben yedim...herkesin arka arkaya iflas ettiği körfez savaşı sırasında ben para kazandım...fakat bunuda hatalı tarafından tuttum, kendimi öldüresiye çalıştım,ve işimden nefret etmeye başladım,sevmediğimiz ve reddettiğimiz herşey bizi terkeder, veya biz onu bir şekilde terkederiz, işim benden önce davrandı ve beni terk etti..şimdi bulunduğum bu noktada ve bakış açısıyla..iflas ettikten sonra insanca yaşamaya başladığımı fark ediyorum...depresyonu en yoğun yaşadığım dönemde bile...kendimi geliştirmek adına çalıştım...işim varken bırakın çok sevdiğim kitap okumayı gazete okumaya bile fırsatım yoktu...iflas ettikten sonra kendimle ilgilenmeye başladım...hani bir söz vardır...şimdiki aklım olsa diye...ben bunu çok söyledim..ama şimdi şunu söylüyorum...eğer hayatımdaki fiyaskolar olmasaydı şimdiki aklımda olmayacaktı..eğer nasıl olsa boşanıcam deyip çocuğumu dünyaya getirmeseydim..şimdi ot'da değil saman gibi bir yaşamım olacaktı..bu düşünce sistemi polyannacılık gibi gelebilir..eh dengeli bir şekilde olmak kaydıyla biraz pollyanna olmakta fayda var...insan bardağın dolu tarafına şükür ederken huzur buluyor ,huzurlu olduğu zamanda boş kısmını doldurmak içinde fikir üretebiliyor...ben hiç bir zaman hayatımın dümdüz olmasından hoşlanmadım..cıvıl cıvıl bir insanım hayatımında öyle olmasını isterim...zeki ve becerikliyim...elimin altında bir telefon olsun, oturduğum yerden...türkiye küçük,dünyada ihtilal yaratırım...istisnasız bütün arkadaşlarım dostlarımdır iyi ve kötü günlerimde daima yanımdadırlar,evden dışarı çıkmadığım devrelerde bile telefonum onlara 24 saat açıktı...onlarınkide bana tabii.. hayat bana istediğim her şeyi verdi...kendi tercihlerimin sonuçlarını yaşadım daima...acılar çektim ama bunları istediğim anda değiştirme özgürlüğüm hep vardı,beni bu gün olduğum insan yapan her şeyi, bana sunulan bir şans silsilesi olarak görüyorum,ve bunun hayatımın sonuna kadarda böyle olacağını biliyorum..çünkü aldığım her nefeste değişiyorum ve gelişiyorum bazen bir arpa boyu .bazen daha fazla...ama gelişim sürecim sürüyor ve ufkum hep genişliyor...en güzeli artık hatalarımı çok geç olmadan fark ediyorum....hatalarımı kendimle şakalaşarak törpülemeye çalışıyorum...ben hakikatten çok şaslıyım,kendimi bu kadar iyi anlayabildiğim için..ve artık kendimi yıpratmadan,yaşamayı seçtiğim için...haaa sayısal lotodan veya benzer kaynaklardan para kazanmakmı? para beni sever..bu kaynaklardan gelmesede mutlaka gelir ve beni bulur...8 yıl yatak odamda yaşadığım halde, her ihtiyacım kendiliğinden karşılandı..yaradanın bir sözü var,türkçesini yazacağım...allah vaadinden asla vazgeçmez...diye..yaradan doğduğumuz andan son nefesimize kadar nafakamızı garanti etmiş...allah bana yaptığı vaatten asla vazgeçmedi..nafakam her gün her gün kapıma ,elime ayağıma geldi.. ben şanslıyım..eğer sıkıntı çektiysem kendi zorluklarımı yarattığım ve bilinçsizce çalışıp kendimi tükettiğim için...ama ben yinede söylüyorum..ben çok şaslıyım...yanlışımı görüp dönebilecek cesaretim ve aklım olduğu için..çok şükür çok şükür çok şükür hepimize saygılı sevgiler.