01-11-2010, 02:07 PM
|
#5 (permalink)
|
| Guest |  Cevap: Okyanus güncesi
Giderken Bana Bir şeyler Söyle ... Mustafa Ulusoy un geçen ay okuduğum bir kitabı. Ölümü çok güzel irdeliyor ve ölmenin yaşamın bitmesi değil daha uzun ve güzel bir yaşamın başlaması olarak değerlendirilmesini sağlıyor. İçinde neden benim başıma geldi diye isyanları oynadığınız yaşantı kesitlerinize güzel cevaplar bulabileceğiniz, bu olayları niçin yaşadım diye kara kara düşüncelerinizi aydınlatacağınız bölümlere ulaşacaksınız. ( Daha ayrıntılı bilgi için www.mustafaulusoy.com ) Ve kitabı okurken kendi yaşantınızı sorguluyorsunuz sanırım, benim durumum öyle oldu. Her olayın aslında Rabbimin mübarek isimlerinin bir tecellisi ve anlaşılması gerektiğini idrak ediyorsunuz. Bir de kitabın ismine takıldım, giderken bana bir şeyler söyle... Düşündüm acaba giderken özellikle sevdiklerine ne söylenebilir... Dilin tutulmaz mı, boşlukta asılı kalmaz mı kelimeler, yüreğin burkulmaz mı, elin ayağın birbirine dolaşmaz mı, koskoca bir ömrü tüketipte son saniyelere sığdırılabilir mi hissedilenler, düşünceler, yürektekiler... Ölümden hiç korkmadım bu yaşıma kadar ama şimdilerde minik oğlumu düşünerek korku değil hissettiğim onun için endişe ki bu endişe bir anne için ölene kadar devam ediyormuş. ne zaman ki evlendirip çocuk sahibi olduğunu görünce rahatlanıyormuş. Yine de ölüm anını yaşayacak olursam sanırım hiçbir şey söyleyemez büyük bir aşk ve sevgiyle bakarım, Rabbimin güzel yarattıklarına, sevdiklerime, büyük ve mutlu anları paylaştıklarıma... Giderken tek diyebileceğim, diyebilme gücünü kendimde bulabileceğim Rabbime emanet olun, insan başka ne diyebilir ki, en sevdiklerini başka kime emanet edebilir ki... |
|
|  |