[Alexandra]

Selam Tolga,
Yazdığın yazıya izninle ben de birkaç cümlelik bir ekleme yapmak istiyorum. Aynı konuda yaptığım okumalardan bizinde ben de bazı gerçeklerle karşılaştım ve içinden size uygun cümleleri çekip alacağınızdan eminim.

Tolgacım sana çok teşeküler paylaşımın için,
Hepinize sevgiler



Hani bazı bina girişlerine yazarlar ya: Dikkat burada kapan var.” Gerçekten de burada kapan vardır.

Kapan, beynimize yanlış soruyu sormaktır. Yanlış soruyu sorarsanız yanlış cevaplar gelir ve siz kendi elinizle kapana kapılmış olursunuz.

Bu “kapan soru” şudur: “Niçin böyle oldu? Niye bu benim başıma geldi?” Bu durumda, gerçekten kapana yakalanırsınız çünkü beynimiz hemen işleme geçer ve niçin sorusunun onlarca sebebini getirir karşınıza. Aslında bu durumda, soruna odaklandınız ve burada çözüm yoktur.

Beyin, kapatma düğmesi olmayan bir bilgisayar gibidir. Siz boş durursunuz ama o hiç boş durmaz. Ve genellikle de boş bulunduğu zaman ne yapacağı pek bilinmez. Tehlikelidir bu tür boşluklar. Bu nedenle beyin sağlığı açısından, insanların yalnız bir evde yaşamalarını çok tehlikeli buluyoruz.

Şimdi biz beynimize “niçin” sorusunu sorduk ve bunun cevabı mutlaka gelecektir.

Niçin sorusunun onlarca cevabı gelir.

Bizler bir tanesini alırız.

Hayır, o doğru cevap ya da sebep değildir.

Bir diğerini alırız. Yok canım bu da değildir.

Bir diğeri, bir diğeri... uzar gider.....

Ya da sebeplerden birini alırız, üzerinde saatlerce, günlerce, haftalarca düşünürüz.... günler haftalar aylar böyle geçer….

O konuya saplandınız ve patinaj yapmaya başladınız.

Pekiyi sorun, bu kadarla bitiyor mu?

Hayır, bitmiyor tam tersine yeni başladık.

Bir konuya bozuk plak gibi takılarak patinaj yapmaya başlarsanız çok önemli bir sürece giriyorsunuz demektir ve genellikle bu sürecin farkına varmazsınız.

Zihninizde sorun gitgide büyür, büyür ve büyür... başka bir şey daha olur.

Sorun büyüdükçe siz de sorun karşısında küçülmeye başlarsınız?

Ne mi oldu?

Sorunu artık aşılması mümkün olmayan, imkansız, halledemeyeceğiniz bir engel gibi görmeye başladınız.

Hani gün görmüş dediğimiz tecrübeli insanlar söylerler ya “Sen de çok büyültüyorsun. Bu kadar abartma”

Gerçekten de sorun söyledikleri hale gelmiştir. Aslında bu sorunu zihnimizde kendimiz büyülttük. Sorunun kendisi o kadar da büyük değil. Zihnimizdeki gözlerimize büyüteçleri biz taktık. Mikrobik şeyler bu süreçten sonra dev gibi görünmeye başladı.

Aslında yaptığımız yanlış, temel olarak geçmişe takılmaktır. Geçmişteki yaşadığımız sorunlar, bizi çepeçevre sarmıştır ve geleceğe umutla bakacak gözlerimize perde olmuştur.

Bu konuda söylenmiş şu sözler çözümü bize ne kadar güzel gösteriyor:

“Batan güneşe ağlayacağına güneş yeniden doğduğunda neler yapacağını düşün.”

“İnsanlar kapanan kapılara o kadar uzun bakarlar ki yeni bir kapının açıldığını bile görmezler”

Oysa, hayatlarında her hangi bir problemi aşan insanlar, hep kendilerini o problemden daha büyük ve daha güçlü gören insanlardır. Aşamayan insanlar ise rüzgara kapılmış yaprak gibi kendilerini problemin akışına bırakır ve problemi kendilerinden daha büyük ve güçlü görürler. Kaynakwh:

Sonuç önceden bellidir: Nur topu gibi bir depresyonumuz olmuştur.

Oysa yanlış soruyu sorduğumuz için çözümü bulmamız mümkün değildir. Çözümü bulmak için beynimize doğru soruyu sormamız gerekiyor..

Doğru soru sorabilmek doğru sonuçlara ulaştırır.