[Alexandra]

Dünya sen nasıl bir yersin, her gün yeni bir sayfa, her gün yeni bir başlangıç. Gün doğmaya başladığı anda ruhum uyanmak istiyor ve beni uyandırıyor. Kalk diyor, güne geç kalmayalım. Bakalım bugün neler yaşayacağız, neler öğreneceğiz. Kalk bakalım bugün nerelere gideceğiz. Kendime hiç hayal etmediğim kadar hayal özgürlüğü veriyorum artık. İmgeliyorum ve yaşıyorum. Sınırım hayal gücümdür. Şimdiye kadar görüp sevdiğim her yere, her insanın yanına, görmediğim, görmek istediğim her yere gidiyorum. Olmayan adalarda koylarda buluyorum kendimi. Astral seyahati uyanıkken yaşamak gibi bir şey. Tek başımayken öyle özgürüm ki. Ruhum uçuşuyor, bedenim o kadar canlı ki, rüzgarda dalgalanan ipek elbiseler gibi ruhum arkamda kalıyor.

Gün ola hayır ola, diyoruz ya... Çok şükür, her günüm hayır getiriyor bana. Ben bütün bu hislere o kadar uzaktım ki, bilemezsiniz. Beni tanıyanlar, eski halimi bilenler şaşkın şaşkın beni izliyorlar.

Yaşam hastalığına tutuldum ben. Yaşıyorum, nefes alıyorum. Özgürüm, özgürce dolaşıyorum. Kimi zaman bir yat güvertesinde, kimi zaman bir uçakta bulutların tepesinde. Şimdi o kadar net anlıyorum ki, meğer ben yaşam körüymüşüm. Gözlerimi de eşim açtı. Kendisine minnettarım gerçekten. Bana uçurumun dibindeki eşsiz çiçeği armağan etti. Onun da bütün dileklerinin gerçekleşmesini diliyorum. Hala bilmiyorum bu hayata birlikte mi devam edeceğiz yoksa iki dost olarak mı ama, onunla evlendiğim için ne kadar şanslı olduğumu görebiliyorum artık. Bana bir insanın verebileceği en güzel hediyeyi verdi. Gören gözlerimi. (İstemeden açmış olması bugünün konusu değil arkadaşlar, kapatalım bu bahsi rica ederim)...

Hadi koccaman rengarenk bir uçurtmayım bugün, yakalayın beni, süzülüp gezelim sonsuz boşlukta.
Hadi acele edin. Ben göğe yükseldim bile...

yaşamayı seviyorum
evet, inanılmaz ama doğduğuma çok memnunum.
iyi ki doğmuşum.
(allahım benden bu sözleri duyup felç geçirebilecek arkadaşlarım var)
değişimimi seviyorum. İyi ki değiştim, iyi ki....