[Alexandra]

Selam Masterphidias,
Ah yazdığın acı dolu gerçekler yüreğimi yakıyor benim de. Yıllar önce seyrettiğim bir dizide vardı, bir avcı, vurduğu geyiğe dokunuyor ve onun hissettiği acıyı kendisi de hissetmeye başlıyor, elini çektiğinde bile acısı dinmiyor, adam kahrolup geyiği aldığı gibi hastaneye, ewet, veterinere değil, hastaneye getiriyor ve oradaki doktorlara iyileştirmesi için yalvarıyordu. O anda içimden keşke tüm insanlar tüm canlılara yaptıkları zulmü böylesine birebir içlerine hissedebilseler, diye düşünmüştüm. Size sonuna kadar katılıyorum. Çok faşist bir düşünce gibi gelebilir ama, ben bazı insanların yaptıklarının bilincinde olabilecek vicdana ve zekaya sahip olmadıklarını düşünüyorum. Bu sebeple de maalesef geceleri uyuyabiliyorlar.

Çocuklar ise bambaşka bir tez konusu. Eğer onlara sevmeyi öğretemezsek, sevgi kavramından ve hissinden mahrum büyüyorlar. Kendi ebeveynleri tarafından sevilmeyen, hatta ve hatta dövülen çocukların çok küçük bir kısmı, ben acı çektim başkası çekmesin düşüncesine sahip oluyor. O küçük kısma da bunu hissettiren, bambaşka birisi tarafından sevgiyle tanıştırılmaları.

Kim kendinden daha güçsüz, daha savunmasız bir canlının canını yakabilir? Bu hisle nasıl yaşayabilir? Yarabbim, hepsini sen yarattın, insanoğlunun içine bu vahşeti, bu çirkinliği kim kattı? Kim başlattı, kim kimden gördü? Orman kanunu bile böyle değil. Hayvanlar bile yiyeceklerini hızla öldürmeye çalışıyorlar yemeden önce, içgüdü onların ki.

Düşünen, ileri olan biz değil miydik? Ben bu yaratıklarla aynı türden olmaktan utanıyorum. Sapkınlıklarını birebir yaşamalarını, hissetmelerini diliyorum. Kıssasa kıssas fikrinize de sonuna kadar katılıyorum. Çünkü bu yaratıkların herhangi bir terapiyle düzelebileceklerine inanmıyorum.

Çocukluğumdan beri hayvana en ufak eziyet görsem peşinden koşar, ortalığı ayağa kaldırırım. İnsanların vicdanı her gece karşısına dikilip hesap sorsun, gözlerine uyku girmesin, rüyalardan korkar olsunlar.
Çocukları bir bardak kırdı, vazoyla oynadı diye azarlayan aileler, bu inceliği evlatları bir canlıya eziyet ettiği zaman maalesef göstermiyorlar. Aslında umursayıp çocuğum şu an sokakta ne yapıyor diye bir bakmıyorlar. Bu da sanırım tavşan gibi çoğalmanın doğal bir sonucu.

Göz yummayın, göz yummayalım.
İyi ki varsınız.