Karman çorman halleri öyle güzel ifade etmişsinki pisimbat okurken geçmişte kalan zamanlara bazı anlara götürdü beni yazın.
Alıntı:
| pisimbat Nickli Üyeden Alıntı
ansızın sis bastırı heryeri öyle der o ses sis kapladı her yeri der yine korkarsınız ,içinizdeki o ürkek çoçuk çığlık çığlığa sesizce gözyaşlarına boğulur ,bellie etmezsiniz ama sonra ellerinizi tutan o ses yol gösteren ansız ellerini alır sizden birazdan gelirim ama belkide gelmem dikkat et olurmu der uçurumlara ,sen sisler içinde yapa yanlız kalırsın ,o cennet sana cehennmem olur bu kez ellerinindeki bağı sökersin sonrada gözlerini açarsın ,sis içinde yürürsün o sesi arasın ,bağırırsın nerdesin ,nerye kayboldun die bağırırsın,kala kalırsın orda öylece ,oyasa hiç tanımazken anlatılanlarla yürüdüğün o ormanın korkunç yönü ile baş başa kalmışsındır ve çıkış yolunu birtek o ses bilir ellerinizi tutan o ses
beklemeye başlarsınız ,beklersiniz,sabredersiniz,kim bilir belkide o ses tekrar gelip yol gösterir size ,umutsuz yaşamaksa asıl şimdi ölmüş demeksindir ,ama umudun var ise her yeni doğan güneşte sıkıca sarılırsın ona belkide kim bilir o ses geri gelir zaman herşeyin ilacı zaman,ve sabır anahtarıdır herşeyin...............
|
zaman ve sabırın anahtar olduğun düşünüp beklemiştim bir zamanlar… gelmek bilmeyen beklemekten yorulduğum zamanlar, içimdeki çocuğun her gün biraz daha çaresizlikle kıvrandığı zamanlar… ne eşlik eden ses döndü o yoldan ne de döneceğim diye gidenler… İçimde yaralı bir çocuk ve ben… sarıldık birbirimize ve kucakladık birbirimizi… Anlattık dertleştik ağlaştık dostluğumuzu pekiştirdik ve ikimizin bir olduğunu birlikten kuvvet doğduğunu… anladık, gücümüzün farkına vardık, biz UMUT tuk biz GÜÇ tük ve biz hayatımızın ANAHTAR ıydık…