[tanyeri]

bu akşam komsularım bi kahve içmeye geleceklermiş bana...yine içimi bi korku kapladı...cesaretim içime kaçtı...umarım yine altından kalkabilirim...yaşamak ne zor bizler için

eylül ayında kaynımın düğünü var...bu yuuzden eşimin memleketıne gıtmemız gerekecek...ama eşim düğünden snra birz kalacagız dıyor.özlemişşşş...cok dogal birşey belkide ailesini özlemesi onlarla uzun süre kalmak istemsi...ama ben bunalıyorum.düğünümde milyonlarca kişi beni görmeye gelmişti...bu sefer yine eve mılyonlarca kişi gelini görmek için gelecek...bizi görmeye gelmiş olmalarından hıcbır fark kalmayacak...kalabalık.......kalabalık.....bakışlar.......sorul ar...........
off düşünürken hastalandım walla...eşim bu konuda beni hiç anlamıyor...gitmek istemedigimi hastalıgımın arkasına sığındıgımı söylüyor...oysaki durum farklı...heyecanıma onun yanında yenık düşmekten...kızardıgımı görmesinden korkuyorum...iş görüşmesine gitsem bundan daha rahat olurum...çünkü benı tanımnayan bı ınsanın önünde kızarsam ne olur....ama eşimin,ailesinin önünde olmaz...

birde cok bunaldım tatıle gıdelım dıye yalvarıyorum....imkanı da var...balayımda haava soguktu.odadan cıkamamıstım..serın sularda sıkıntılarımı bırakıp gelmek ıstıyorum...hem boylece ailesinin yanında az kalmıs iznimizin yarısını tatilde geçirmiş olrz...ama o dogdugu yerde geçirmeyi tercih ediyor...denizli den nefret edıyorum...............anlamıyor beni hiç anlamıyor...tanımadıgın kişilere anlatıyorsun bana nıe okutmuyorsun dıyor...zaten bildigi şeyler...bu konular her acıldıgında kavgayla sonuclanıyor...sonra iki gün küslük...


bir siz anlıyorsunuz beni...iyiki varsınız...