 Cevap: Mesut'un Günlüğü
4.gün
Hayatıma dönüp baktığım da beni hayata karşı engelleyen hep utangaçlığım olmuş.Nasıl mı ?Mesela sevmişim dalga geçilirim diye söylememişim.İçimde aşkı yaşamışım.Tek başıma yaşamışım.Birini 5 yıl sevmiştim söylediğim de artık iş işten geçmişti.Nedense gözümde çok büyütüyordum.Beni kimsenin seveceğine inanmıyordum.Öyle ya kızlar konuşkan erkelerden hoşlanır,rahat erkeklerden hoşlanır öyle bir düşünce beynime girmişti.Uzun yıllar sonra hayatıma birini sokmuştum.Benim için inanılmaz bir durumdu.Tamam dedim ya.Ama korku vardı içimde.Ya beni anlamazsa.Korktuğum başıma gelmişti.Daha 2. görüşmede başka bahaneler sürerek ayrılmıştı.İnanmıştım ona .Öğrendim ki gerçek pasiflikmiş.2.görüşme de buna benzeseydin şuna benzeseydin gibi laflar söylemişti.Kendimi aşağılanmış gibi hissediyordum.Çok kötü olmuştum.Acı çekmiştim.Uzun süre atlamadım.Sanki tüm kızlar bana öyle davranacak gibi geliyordu.Sevmekten korkuyordum.Ama zaman içinde düşüncemin yanlış olduğunu anladım.İlla ki beni anlayacak birileri de vardır dedim.Beni olduğu gibi kabul edip sevecek biri.Bir ilişki de en önemli şey güvendir.Ogün heyecandan konuşamadım diye benden ayrılıyorsa zaten o kız bana göre değildi.Ve inançlarımı ters düz ettim.Aşka kapılarımı açtım.Biraz paslanmıştı ama zor da olsa açtım :)) Kendimi seviyorum.Kendimi olduğu gibi kabul edip seviyorum.ve hayata sevgiyle bakıyorum... |