Alıntı:
| yaprakk Nickli Üyeden Alıntı
Geçen hafta işten ayrıldım.
Aslında çekim yasası egzersizlerime uygun bir işti (08.00-17.30 mesai ,hafta sonu tatil...yemek iş yerine ait)
Ama tam anlamıyla değil.
Neden ayrıldğıma gelince,işe başladığımdan beri fazla mesai yaptık.çıkışım 20.00'ı buluyordu...sadece 15 dk yemek arası oluyordu...(hiç dinlenme diye bir şey yok!) Akşam eve bi geliyırdum gözlerim mosmor!
Bir de işlre çok ağırdı...Noter olduğu için sürekli hukuk terimleri falan...(sanki mahkeme...)
İş yerindeki insanları hiç sevmedim...kıskanç,fesat...insanlar vardı.Alışmaya çalıştım ama olmadı.İşe bi şekilde alışmaya kalksam,çalışma arkadaşlarımdan nefret ettim...
Öyle bir olay oldu ki acayip sinirlerim bozuldu.Kız vezneden açık vermiş sanırım,hesap tutmamıştı bir akşam.Ve benim hazırladığım postalardan bildi.Sonra gerçekler ortaya çıktı.kız yanlışlık yapmış.Ama beni azarladığıyla kaldı.
İşten ayrılınca resmen kandimi ceza evinden çıkmış gibi hissettim...
Siz nedersiniz iyi yapmış mıyım ayrılmakla?
Şunu farkettim,çekim yasasında hala eksik uyguladığım bir şeyler var dusun |
biz de ne kadar sevinmiştik iş bulmana.sadece fikrimi paylaşmak istiyorum.aslında sen iş bulmak için egzersiz yapmışın gibi geldi bana.yani güzel sevdiğin sürekli bi işinin olması yerine işsiz kalıp iş bulmak ve iş bulma sevincini yaşamak üzerine odaklanıyor olabilirsin.bu nedenle hemen bırakabileceğin iş arkadaş ve olaylar zinciri de sürüyor.yani sürekli bi işte çalışmaya değil iş bulmaya odaklanıyor olabilirsin.