[cedrus48]

suzzy cim bende dayımı kaybettim.Hemde çok genç yaşında Daha 37 yaşındaydı.Ben ozaman askerdim.İzinden döndüğüm gün garajda arkadaşıma rastladım.Oda işten çıkmış köye gidiyormuş.Beraber köye gitmeye başladık.Yolda bana "ya dedi geçem dedi sabahleyin bir sela sesi ile uyandım.Merak ettim acaba kim ölmüştü.Köyde hasta falan yoktu.Sonra sela bitti.İmamın söyledikleri karşısında şok oldum.Çünkü diyorduki süleyman zengin vefat etti.O an ne yapacağımı bilemedim çok üzüldüm askerdeydi heralde şehit oldu dedim" dedi bende bunları dinlerken heralde arkadaşım rüya görümüş onu anlatıyor diye düşündüm.o anlatmaya devam ediyordu."sonra selada babasının ve akrabalarının ismine dikkat edince senin olmadığını vefat edenein dayın olduğunu anladım " dedi ben de ona "bunu rüyanda mı gördün" diye sordum "hayır rüya değil gerçek" dedi.Şok oldum o an dona kalmıştım.Çünkü bana üzülmemem için haber vermemişlerdi.Ne düşüneceğimi bilemedin.İnanın şoktan ağlıyamadım bile.Arkadaşta haberim olmadığını anlayınca bana haber verdiğine çok üzüldü.İşte suzzy benim dayımın vefatını öğrenmem de böyle oldu.Vefat edeli 11 sene oldu ama ben hala onun arkasında bir kere bile alıyamadım bir damla bile gözyaşı dökemedim.Oysa onu çok ama çok severdim.Vefat ettiği zaman orda olsaydım bırakın gözyaşını gözümdan kan damlardı.O yüzden dostlarım sevdiklerimizi kaybetmeden kıymetlerini bilelim kaybedince değerlerinn farkına varmıyalım.Çünkü o zaman iş işten geçmiş oluyor.Geri gelmiyorlar.Mustang dostum dediğin gibi iyi ki barışmışsın küs gitmemiş dayın.Dostlar bakın bugün bir fırsat bugün kandil hemde berat kandili gidelim kırgınlıkları bitirelim dargınlıklar kalmasın küs olduğumuz insanlarla barışalım gönüllerini alalım çok geç olmadan şu keşke kelimesine ihtiyaç duymadan hadi ne duruyorsunuz