[BaNuCaN]

Latince anlamı:
“söz söylerken sözcüklerin seçilmesi,düzeni,aynı zamanda düşünceyi kolaylıkla anlatma tarzı” demektir.Bu tanım daha çok “talakat” in tanımına uymaktadır.Çünkü talakat zihinsel bir yeteneğe dayanır;sözcüklerin ve tümcelerin yerinde kullanılarak kolay,güzel anlatılabilmesi demektir
Talakatın güzel ses ve düzgün bir söylenişle alakası yoktur.Halbuki bir konuşmacı , bir avukat düşüncelerini , duygularını iyi anlatabilmek için uygun sözcükler ve tümceler seçtiği gibi , doğru bir sese , düzgün bir söylenişe de sahip olmalıdır.
Diksiyonu şöyle tanımlayabiliriz : Söz söylerken , duygu ve düşünceleri doğru üslubuna uygun olarak anlatmak için sesin uyumunu , söylenişi , sözcük hecelerinin uzunluğu kısalığı ve vurguları bakımından doğruluğu , jesti , mimiği , takınılacak tavırları yerinde ve güzel kullanma sanatıdır.

Diksiyon Sanatının Önemi: Diksiyon
sanatının önemini düşünmeyenler pek çoktur.Halk karşısında söz söylemek zorunda olan bazı kimseler , güçlükle hatta başarısızlıklarla karşılaştıkları halde diksiyon sanatına önem verip öğrenmeye çalışmazlar.Bazı kimselerde diksiyon öğrenmeyi bir özenti veya fazlalık sayarlar ; düşüncelerini de şöyle savunurlar :”En iyi hatipler bile ses ve söyleniş yanlışı yapmazlar mı madem ki halkı kendilerine hayran bırakarak başarı kazanıyorlar.Öyleyse … sonra profesörler , hatipler, yargıçlar , avukatlar radyoda ,televizyonda gürül gürül konuşuyorlar.

Bunlar hep diksiyon dersleri mi almışlar ? Radyoda , televizyonda bütün konuşanlara diksiyon dersi mi verilmiş? O halde diksiyon çalışmaya ne gerek var?
Öyle söyleyenlerin bir bakıma hakları vardır çünkü onlar başkalarının konuşurken yaptıkları yanlışları , ancak diksiyon derslerine başladıktan sonra ayırt edebilirler.
Diksiyon , mahkemelerde , meclis kürsüsünde konuşan , kısacası söz sanatını meslek edinmiş herkese büyük yararlar sağlar.Hele günümüzde bir toplulukta söz söyleme fırsatının verildiğini düşünürsek bu çok gereklidir.