hayalayaz

tamamını indirdim.seyrettim, arkadaşlarımı çağırdım onlarada seyrettirdim,ve şimdi hayatımıza uyguluyoruz.aslında bunu bilincinde olmadığım zamanlarda başarabildiğimi farkettim.20 yıl önce ablam ve ben 6 ay arayla eşlerimizden boşandık.kendimiz genciz çocuklarımız küçük.birden etrafımızı yamyamlar sardı veya biz başımıza kötü bir şey gelmesinden çok korktuğumuz için öyle sandık.evlerimizi birleştirdik,işimizi birleştirdik birimiz işin başında duruyorsa diğerimiz çocukların peşinde koşuyor.bu şekilde uzun yıllar yaşadıktan sonra ben evi ayırmaya karar verdim.ve evim için alışverişe başladım ,öyle mobilya falan değil mutfağa tahta kaşık,su bardağı ,bir iki incik cıncık alıyordum danteller yaptım,ve maddi imkanlar çokta elverişli olmamasına rağmen,kısa sürede evimi açtım. daha sonra manevi kızımın bir bebeği oldu, almanyada bebeği kendisi çalıştığı için bakamadı çok para vermesine rağmen baktıramadı.bebeği ben aldım fakat oturduğum ev bebek için elverişli değildi. kiralık ev arıyorum sanki herkes evini satışa çıkarmış kiralık ev bulamıyorum.bir gece artık ne olacaksa olsun ben bu bebeği burada büyütmek istemiyorum dedim. üç gün sonra 30 yıldır bitmeyen ve benim aidatlarını ödeyemediğim için sürekli borçlandığım kooparatiften telefon ettiler,gittim hazırda sadece 4 tane kolonu olan yeri satıp şu an oturduğum evimi aldım,evim 130 metre kare mutfağım oturma odası kadar büyük, çünkü ben ev almak sözü açıldığında böyle bir ev istediğimi söyledim sürekli ve şimdi büyük bir evim var