[comte]

1. Türkçede kelime içinde iki ünlü arasındaki ünsüz, kendinden sonraki ünlüyle hece kurar.
Örnek: a-ra-ba, bi-çi-mi-ne, in-sa-nın, ka-ra-ca, alt-lık, al-dı.

2. Kelime içinde yan yana gelen ünsüzlerden sonuncusu kendisinden sonraki ünlüyle, diğerleri kendilerinden önceki ünlüyle hece kurar.
Örnek: bir-lik, sev-mek, Türk-çe, Kork-maz.

3. Batı kökenli kelimeler, Türkçenin hece yapısına göre hecelere ayrılır.
Örnek: band-rol, kont-rol, port-re, prog-ram, sant-ral, sürp-riz, tund-ra, volf-ram.

4. Türkçede satır sonunda kelimeler bölünebilir, fakat heceler bölünemez. Satıra sığmayan kelimeler bölünürken satır sonuna kısa çizgi (-) konur.
Örnek: Burasını ilk defa görüyormuş gibi duvarlara, perdelere, möblelere, eşyala-
ra bakıyor, hayret ediyordu. Bütün bu muhitte Türk hayatına, Türk ruhuna ait bir göl-
ge, bir çizgi bile yoktu. Birden Bursa’daki çocukluğunun geçtiği baba evini hatırladı; sofada rahat ve beyaz örtülü divanlar vardı.
(Ömer Seyfettin)

5. Bitişik yazılan kelimelerde de bu kurala uyulur.
Örnek: ba-şöğ-ret-men, il-ko-kul, Ka-ra-os-ma-noğ-lu.

6. Ayırmada satır sonunda ve satır başında tek harf bırakılmaz:
…………………………………………………………………………………… u-

çurtma değil,
.………………………………………………………………..uçurt-

ma;
……………………………………………………………….müdafa-

a değil,
………………………………………………………………… müda-

faa;

7. Kesme işareti satır sonuna geldiğinde yalnız kesme işareti kullanılır; ayrıca çizgi kullanılmaz.
…………………………………………………………………………….. Edirne’

nin…
……………………………………………………………………………. Ankara’

dan…
…………………………………………………………………………….. 19996′
da…