[yeni bir hayat]

Affetmenin canlı bir performans ile,sanki bir film şeridi gibi hissederek yaşamanın yazıya dökülmüş en güzel şekli..
Satırları okurken de ilginçtir,Enes'i (spestnaz) aklımdan geçirdim:) Bu yazıyı okumuştur umarım diye,baktım teşekkürü var altta..Kazanan olması da ayrıca sevindirici..
Anne ve babamızı, etrafımızdaki herkesi mutlaka hayatımızı olgunlaştıran bir yönü olduğunu düşünürsek,affetmek daha da kolaylaşabilir..Kimimiz için zor belki ama imkansız değil..
Yüreğimde hafiflikle,gözümde yaşla bitirdim ben de bu yazıyı..Birşeyi düşünmeden de edemedim..Affettiğim ya da affettiğimi sandığım bazı kişileri uzun bir süredir görmüyorum..Karşılaşıldığında ne hissedeceğimi merak ediyorum açıkçası..
Geçmişe yönelik herşeyi affetsek de aslında bu yazı,geleceğe dair yaşanacakları da affetmeyi öğütlüyor..Yani affetme çalışmaları yaşantımız sürdükçe devam ediyor..
Belgin'ciğim çok hoş bir çalışma.. Bizimle burada paylaştığın için ,emeğin için teşekkürler..