[echoo]

Herhangi bir sanatçı ya da aktörün resmini kesip duvara yapıştırmak,görülecek yerlere koymak v.s bana çok saçma geliyor.Brad Pitt'in resmini al,koy,hergün bak bak dur...Gel gel gel diye parala kendini paralayabildiğin kadar..E bu adam evli?Ne yapacak yani,karısını boşayıp benim kolarıma mı atılacak?Nasil birini istiyorsan otur kendin çiz.E dene dene,bizimkinin çizebildiği en yakışıklı adam ''çöp adam'' oldu:)Önce bir karakalemciye çizdirelim dedik ama,bizim ki ne istediğini tam olarak bilmediği için,detaylara inince ressama saç baş yoldurmasın diye,''oyun hamuru al,otur yap'' dedik...Kırtasiyeye gidip,oyun hamuru istemiş,adam da buna bir sarı,bir de mavi oyun hamuru vermiş.Eve gidip kendi kocasını kendi yaptı;sarışın,mavi gözlü ve uzun bacaklı,kısa gövdeli bir adam,kocaman yamuk bir ağzı var ve gülüyor:)Ya inanılmaz bir şey arkadaşlar,e tabii oyun hamuru olunca,kafa kısmı açık,saç yok...Bizimkinin de de ''kel'' adam fobisi var...Ben iyisi mi buna saç yapayım demiş.E nasıl olacak?Dikiş ipliğinden bir tutam kesip yapıştır...E tamam da evde sarı dikiş ipliği yok!''Ne olur ne olmaz,yasa bu gece devreye girer,bakar adam kel,kel olanını yollar''korkuysa,bizim ki gecenin 9'unda yollara düşüp sarı iplik aramış!Tabii nöbetçi iplikçi yok,en son birinin evinde sarı bir yün bulmuş,gecenin 11 inde eve gelmiş,kocasına saç yapıştırmış.Minicik bir hamur adam,yün parçalarından yapılmış saçlar...Tabii istediği gibi kesemediği için saçlar uzun ve kabarık.''Koca kafalar''ın arasından kaçmış, gelmiş,bunun masaya oturmuş bir görüntü sergiliyor,tek farkı bıyıksız ve sarışın :)Siz benim tüm bunları yazdığıma ve kıkırdayıp durduğumu bakmayınEvet,o kendi ellerinle yaptığı adamın aynısının tıpkısının insan versiyonuyla evlendi arkadaşlar,tek farkı adamın gözler mavi değil,yeşil!Acaba diyoruz,sarı-mavi birleşince yeşil oluyor,bu muydu nedeni?...!Ve hepimizin adamı gördüğünde ilk tepkisi şok olup çığlık atmamak için ellerimizle ağzımızı sıkıca kapamak oldu...Adam da o oyun hamurundan yapılmış bebeği gördüğü zaman aynı tepkiyi vermiş.

Oyun hamurundan kendi ellerinle yaptığı ve hazırladığı bebeğini,evin içinde gezdirip durdu.Yatarken yatak odasına götürüyordu,başucuna koyuyordu.Uyurken ''iyi geceler'',sabah uyandığında ''günaydın'' diyordu.Kahvaltı ederken masada,yemek yerken masada,yani ayrılmaz ikili oldular:)Telefonla arıyorum mesela,bir şey soracam,ne yapıyorsun diyorum;''kocamla oturduk,yemek yiyoruz'' diyordu''Ya kocamı aldım,odama gidiyorum, yatacam''.''Kocamla tv izliyoruz,ama benimkisi zapping delisi değil,kumanda bende'':)Tabii bebeğin bir adı yok;kocam aşşağı,kocam yukarı...''E bana bu adamı yaptırdınız,eve de attırdınız,nikah yok,bişi yok,adımı çıkarmayın,ben bunu nasıl nikah masasına oturtacam,bir anlatın bakalım bana dedi:)Bildiğimiz ne varsa çekim yasası hakkında,oturup anlattık dilimizin döndüğünce...Yani dedi,''ben şimdi hayal edeceğim,çağıracağım,isteyecem,ve hayal etmekten çok,içine girip o anı yaşacağım,bu mudur arkadaşlar'' dedi..Budur dedik...Hayır değil desek ne çare?Başka yapacak bir şey yok...Para istemiyor ki para ağaçları dikesin bekleyesin,iş istemiyor ki önüne dosyaları yığıp otur çalış diyesin.Olmayan bir adam var ortada,dahası adamın adı bile yok:)

Hayat bir oyun ...İslam inancına baktığınız zaman da anlıyorsunuz ki,bu aldığınız nefes,gördüğünüz görüntüler,eviniz,arabanız,yanınızda yatan karınız,kocanız v.s herşey yalan!Kimi rüya diyor,kimi hayal,kimi de masal...Kimin ne dediğinin de bir önemli yok aslında,sonunda tek gerçek var;Ölüm;yani bitiş..Kim körebe,uzun eşek ya da evcilik v.s v.s gibi bir oyunda,bir terslik olduğu zaman oturup ühühühü yapıyor?Ya da banane,oynamıyorum ben diye çekip gidiyor?O zaman ne gerek var herşeyi çok zor ve içinden çıkılmaz hale getirmeye?Yatarken güzel şeyler düşünürsen,kabus görmezsin!Yani her sorunun bir cevabı,her sorunun da çözümü var.Bence keyifli ve eğlenceli,yani mutlu ve huzurlu olan insanların,hayatlarına istedikleri şeyleri çekmesi çok daha kolay oluyor.Çünkü bilinaçtına indiğinizde,yasayı devreye sokmayı engelleyecek olumsuz hiçbir şey yok,herşeyi zaten güzel görüyor ve güzel düşünüyor.Sorunları yok,takıntıları,saplantıları yok.Gözyaşı yok.Umut var,inanç var,orda burda gereksiz yerde harcanan,yeri yurdu belli olmayan enerjiler yok.Tamamen tek kişilik bir hikaye,kendi kendine ya başaracak,ya da kısmet değilmiş diyecek ve oturacak.Hayır bir de işin en kötü tarafı,eğer o bebeği yapıp,sarışın'' mavi gözlü bir adam'olayına kilitlenmese,yani ''aşk istiyorum sadece'' dese,biz daha sakin olabilecez.Ama bizimki neredeyse adamın kaç günde bir traş olduğunu anlatacak bize,dehşet bir hızla olaya girdi ve orada kaldı.Aslında iyi ki girmeyi başarmış ve orada kalmış.Tüm samimiyetimle söylüyorum,zerre kadar umudum yoktu bu konuda.Zaten benim kendi adıma çekim yasasına ciddi anlamda inanmamın ve bir daha asla ''acaba mı'' dememin en büyük nedeni,bu olaydır.
　
Kısmetin kapalı...Hep duyuyoruz bunu değil mi?Biri evlenemediği zaman,hemen teşhisi
hazır,kısmetin kapalı(bağlı),tedavi?Hocaya git...Ya sitenin içinde bu işlerle uğraşan mutlaka işinin erbabı,çok değerli dostlarım vardır,sizleri tenzi ediyorum arkadaşlar,söz meclisten dışarı olsun,lakin sizinde bildiğiniz ve beni de onaylayacağınız, gibi o kadar çok sahtekar var ki,anlat anlat bitmez!Söylenen o kadar söze,anlatılan binlerce büyü,muska,şu,bu hikayesine rağmen,hiçbir şekilde bu tarz bir eylemin içine girmedi.''Benim kısmetim kapalıysa,bunu Allah kapadı,demek vardır bir bildiği...Ben ona el açar isterim,''aç'' derim,açacak olursa açar,kuluna el açıp aman dilenmem,paramla pulumla da rezil olmam dedi'' hep.Dini bilgisine çok inandığı bir akrabası vardı,onun tavsiye ettiği bir takım duaları okumuş.Bizim bile haberimiz yoktu okuduğundan,çok sonraları öğrendik.O bazı şeyleri dillendirmek yerine,kendinde kalması gerektiğine inanmış,bize ya da başkasına anlatarak dillendirmek istememiş,sonrasında bize söylediği buydu.Farklı bir bakış açısı...Şimdi adımı attık,evet oyun hamuruyla adamı somutlaştırdık,adını da koca(m)sı koyduk.E şimdi ne olacak?Ne yapacaz?Ne çağıracaz?Nasıl çağıracaz?Diyorum ya,aslında pratikteki bir çok şeyi deneme yanılma yoluyla keşfettik biz.''Evliliği'' çağıracaz dedi arkadaşlardan biri;yani evini hazırlayacaz,eşyalarını alacaz,Ve yine yazma yöntemini deneyecez...

Nasıl bir ev istediğini düşünerek başladı işe.Yerleri,duvarları nasıl olacaktı.Hangi renkler hakim olacaktı evde,nasıl döşenecekti bu ev?Kendini o kadar kaptırıyor,olayın içine girmeyi o kadar başarıyordu ki,zaman zaman cidden korktuğumuz,''acaba yanlış mı yaptık,abarttık mı,kızın psikolojisini mi bozduk'' diye düşünüyorduk.Dekorasyon işiyle uğraşan yerlere gidiyor,duvar kağıdı beğeniyor,parçalar alıyor,boyacılardan renk katalogları topluyordu.Sonra eve geliyor,''O mu'' ,''bu mu olsun'' diye saatlerce düşünüyordu.Kararını verdiği zaman da,yazıyordu;''evimin salonunun duvarları şu marka boyanın şu tonu olacak.''.''Yerleri şu tonda parke olacak''.''Mobilyalarım ahşap olacak ve renkleri şu şu tonda olacak.''Balkonundaki çiçekliğine ekeceği çiçeklerin cinsine kadar,herşeyi tek tek,bıkıp usanmadan yazdı.Bir gün dayanamayıp dedim ki,''ya sen bu kadar didik didik yazıyorsun,ya adamın evi yoksa?Kirada oturmak zorunda kalırsan ve mutfak dolapları ya da duvarları senin istediğin renk olmazsa o zaman ne olacak?''Eger bu adam(hamurdan yaptığı bebek)gelecek olursa,emin ol bu ev de gelecektir''dedi.Ya insanın sesinde bir titreme olmaz mı?Beden dili hiç mi acaba demez?O kadar emindi ki,sözün bittiği yer dedim ve sustum ben,boynuz kulağı geçmişti,ben artık devre dışıydım:)

Evi dayama döşeme işi bittikten sonra,sıra cıncık-boncuk,ıvır zıvır eşyaları almaya geldi.Allahtan bizim örf-adetlerimizde kız çeyizi denen birşey var,alıp alıp atıyoruz bir tarafa her türlü çulu çaputu!Bulduğu her boşluğu çarşı-pazar geçirdi.Tabağı,bardağı,çatalı,kaşığı...Didik didik ediyordu,en ince ayrıntısına kadar dikkat ediyordu.''Kesinlikle kendine sınır koyma,düşün düşünebildiğin kadar,iste isteyebildiğin kadar'' diyen ben bile huhh dedim bazen..Hiçbir detayı atlamadı.Aldığı şeyleri ayrı ayrı paket ettirdi,üstlerine minik minik notlar yerleştirdi.''Bu bardaklar mutfakta,lavabonun üzerinde ki dolabın alt katına yerleşecek''.''Bu tabaklar salondaki şifonyerin içine konulacak''gibi..Çarşafından havlusuna,hatta geceliğinden pijamasına kadar herşeyin yeri yurdu belliydi,evini yerleştirme esnasında,hiç kimse ne nereye konacak sıkıntı çekmedi sayesinde...

Tarih koydu.Ben 2006 senesi içinde evleneceğim ve yaz gelini olacağım,çünkü kır düğünü yapacağım.Detaylarını atlamadan düğününü hayal etti..Bir gün tesadüfen ''çekim yasası''günlüğünü okudum,''Ağaçlık bir yer olacak,dallara fenerler asılmış olacak,fenerlerin içinde mumlar yanıyor olacak,hatta rüzgarın etkisiyle bazı mumlar sönecek ve o kısımlarda loşluk olacak.Gözüm zaman zaman oralara takılacak,Masa örtülerinin bazıları rüzgardan havalanacak,sanyalyelerin arkasındaki kurdeler uçuşacak çünkü düğünüme gelen çocuklardan birtanesi çok yaramaz olacak ve o kurdeleleri çözecek.Hava çok güzel olacak,nem olmayacak,gökyüzündeki bütün yıldızlar görünecek.Havayi fişek istiyorum ve havayi fişekler saat tam 22.00 de ateşlenecek.Ben o havayi fişekleri seyrederken bir elimle onun elini tutuyor olacağım,bir elimde kolunu sıkıyor olacak'' gibi..Tüm detayları ama tüm detayları yazdı.6 yaşındaki çocuğa ver yazdıklarını,git bunları yap de,gider yapar.O kadar açık,net ve acabasız ki,anca elinize alıp okumanız lazım ne demek istediğimi anlamanız için.Sonra yazdıklarını birebir canlandırdı ve içine girdi,yaşadı.

Herşey süper,ama koca hala ortalıkta yok:)Bu arada biz ona çaktırmadan tutuşuyoruz,bize göre çekim yasasının ilk kurbanı aramız çıkacak,bu kız gelinlik yerine deli önlüğü giyecek,giderken kocam kocam diye tutturacak,bizde oyun hamurundan yaptığı bebeği verecez eline,onlar akıl hastahanesinde evlenecekler,mutlu mesut yaşlanacaklar,çünkü böyle giderse bizimki kesinlikle çıkamayacak oradan...Şaka maka,insan ister istemez cidden çok korkuyor arkadaşlar,çünkü anlatılır gibi değildi.Bir de yanlız yaşıyor,anne-baba birşey yok,tek başına evin içinde kuruyor kuruyor oturuyor mu acaba diye düşünüyorduk.Sıraya koymuştuk,her saat başı birimiz arıyoruz,olabildiğince uzun süre konuşuyoruz,özellikle,bile bile taciz edip, kocasıyla fazla başbaşa bırakmamaya çalışıyoruz:)

''Umut etmek''...Ya bu felaket bir duygu ya!İnsan nasıl bir hızla yeşerip güzelleşiyor...Kimyası değişiyor,gözlerinin içi sadece gülmekle kalmıyor,kahkahalar atıyo.Hiçbirşey yaşamadığın,adını bile bilmediğin bir adamın geleceğine inanıp,hayatını ona göre programlamak delilik değil de neydi?Bir deli adı ''çekim kuyusu'' olan bir kuyuya taş attıda,40 akıllı çıkarmaya uğraşmak yerine,dönüp arkadaşlarınımı atıyordu?Herşey allak bullak olmuştu,acaba vaz mı geçirseydik?Biz sustukça,o daha çok üzerimize geliyordu.Daha fazla şey öğrenmek,daha büyük bir adım atmak istiyordu.Biz ise,anlatmak yerine anlatmamak için uğraşıyorduk.Çok fena bir durum ya,bir tarafta yasa devreye girsin,bu kız alabora olmasın diye dua ediyorsun,bir taraftan ya olmazsa,o zaman ne olacak,ya sağlığına bir şey olursa korkusu...Düşünceler çakışıyor,ya denge bozulduysa,dur ne olur ne olmaz,bir enerji enerji çalışması yapalım.İki uç arasında git git gel..Resmen serseme döndük. İşte psikolojide de en korkulan durum bu.Ya evet olmaı,ya hayır..Acabalar çok yoruyor.Belkiler,keşkeleri doğuruyor.Sonrasında da gelen acı,tamamen kişiye özel oluyor.Kim ne yaparsa yapsın,kim ne derse desin,ı*ıhh,kimse kimsenin acısını,şayet kendi istemezse hafifletemiyorrr!2+2=4...

Bir haftasonu,uzak bir akrabası bunu haftasonunu beraber geçirmek üzere yazlık evlerine davet ediyor.Annesi öldüğü gün bile,o kadar samimi olmamıza rağmen,hiçbirimiz bu kızı evinden çıkarıp birimizden birine getiremedik,bu derece kuralcı,düşünün...Saat isterse sabahın 5 i olsun,illa evine gidecek,evinde yatacak.Tabii teşekkür ediyor ve geri çeviriyor daveti.Cuma günü konuştuk,hatta git,değişiklik olur dedik,yok dedi.Peki,sen bilirsin.Cumartesi oldu,genelde sabah buluşuruz,beraber kahvaltıya gideriz v.s...Aradı,ben çok fenayım,ateşim var,gelin diye.Gittik,hastaneye götürdük,ilacı şusu busu..Evine getirdik,yemeklerini ayarladık ettik,saat 2 oldu.Akrabası aradı.Gel diye tekrar ısrar etti.Durumunu anlattı,kesinlikle gelecek halim yok dedi ve kapadı telefonu.Şimdi neden bu kadar detaya girdin diyeceksiniz,kararının ne kadar net olduğunu anlatmak istiyorum;kesinlikle gitmeyecek...Saat 3 gibi,bizler evden ayrıldık.Akşam üzeri saat 7 gibi benim telefonda bir mesaj,''echo...ianamayacaksın ama ben kocamı buldum ama ben şu hastahanediyim,gel'' diye!Tabii ben ne haldeyim,siz hayal edin..

Bizden sonra bir daha arıyor akrabası.Tam ukuya dalmak üzereymiş.''İçimize sinmedi,keşke gelseydin'' demişler.Nasıl olduğunu anlamadan birden bire ''tamam geliyorum'' dedim diyor.Kalkıyor,arabasına biniyor,gidiyor.Tam akrabalarının evinin olduğu siteye giden yola girerken,diğer yönden siteye girmek isteyen arabaya bir güzel bindiriyor.Tabii adam arabadan iniyor,bizimki arabadan iniyor,ama bizimki adamı görünce,küttt diye adamın ayaklarının dibine yığılıyor;Uzun kabarık saçlı,oyun hamurunun insan versiyonu karşısında:)Adam şehir dışındaymış,evine geliyor.Yani bizimki sabah gitse oraya,adamla karşılaşmayacak.Gitmese karşılaşmayacak.Zamanlamaya bakarmısınız?Şimdi bunun adı ne?Tanımını siz yapın....

Bayılınca adam korkmuş buna dokunmaya,hemen ambulans çağırmış.Tabii hemen bunu ambulansa atmışlar,hastahaneye götürmüşler,Ateşi de var.Ambulansta kendine geliyor,''ne oldu'' diyor,''kaza yaptınız'' diyorlar.Düşünün,kendi bile inanamıyor olan bitene,''halüsünasyon gördüm ben'' diyor,''onu düşündüm,kaptırdım kaza yaptım,tabii kafamı vurdum,bayıldım,ve bu seferde rüyamda gördüm''.Arabadan indiğini,adamı gördüğünü filan hatırlamıyor,yok onlar..'Tamam bitti'' diyor,''eve gider gitmez o bebeği çöpe atıyorum,bu oyun bitiyor.Sonrasına da baktım olmuyor,hemen psikiyatriste gidecem''.Tabii bu arada da bizim gelmişimize,geçmişimize saydırıyor,çekim yasası yüzünden...Acile alıyorlar,doktor geliyor,şu bu,ama iyi bizimki,bir sorun yok.Zaten yaptığı kazada da birşey yok,yandan hafifçe girmiş,elini kolunu bile vurabilme şansı yok;lakin bizimkisi şokta ya,ne oldu ne bitti hiçbirşeyin farkında değil.Aradan 10 dk geçiyor,bu kafayı bir kaldırıyor,adam acilin kapısından buna bakıyor!Tabii bizim ki adamı görünce karşısında,bebebe diyor ve geri küttt bayılıyor:)

Tanışmaları bu şekilde oldu.Telefon numarasını verdi o zamanlar kaskolar maskolar için gerekir diye,bizimki titremekten yazamıyor,öyle fena bir halde ki,kendi telefonun numarasını söyleyemiyor .Adam sanıyor ki bu kazadan,kazanın korkusundan dolayı böyle yaprak gibi titriyor,bet beniz atmış,dil dönmüyor,ha bire ''şehir merkezinde bir hastaneye götüreyim'' sizi diyor,tabii bu heyecandan adama cevap mevap veremiyor,anca çılgın gibi kafa sallayıp,bebebbe demeye başlıyor.Çıkacaz hastahaneden,ben işlemleri yapıyorum geldi yanıma,''afedersiniz'' dedi,''arkadaşınızın konuşma engelli mi,ben üzmemek için yanında sormak istemedim''?:)Adam bizimkini dilsiz sandı,düşünün...:)

Evine gider gitmez ilk yaptığı şey namaz kılmak olmuş.Allaha şükür etmek,evrene teşekkür etmek...Hatta oyun hamurundan yaptığı bebeğe bile teşekkür etmiş.Ona neden ettin dedim,ne bilim ben dedi,etmek istedim:)Tabii sonrasında arkası geldi.Gerçi uzun bir süre,her telefon konuşmasında kekelemiş bizimki,hatta adam aramasın,sadece mesaj atsın diye dua etmiş.Bir süre telefonla konuştular,sonra yemeğe çıktılar,sonra hoşlanma faslı v.s...En sonunda adam evlenme teklifi etti.Evet istediği şekilde bir evi oldu,eşyalarının hepsi kendi düşündüğü dolaplara yerleşti ve yaz gelini oldu:)

Bu olayı yaşadıktan sonra,ben ''evet'' dedim...''Evet çekim yasası denen şey var,evet bizim istediklerimizi istediğimiz gibi hayatımıza getirme,mıknatıs olma yeteneğimiz var''.Yakınımızda olan,bizimle beraber olayı yaşayanlar lakin yasayla alakalı ikilemleri olanlar sustu.Bizimle beraber yaşamayanlar,dışardan dinleyenler,''olur mu yahu öyle şey,bunun adı kader'' dedi.Evet o kaza kader olabilir,ona hiçbir lafım yok.Kaldı ki hiçbir şekilde kaderi inkar eden,yok sadece yasa var diyen biri değilim,zaten bunu yazılarımdan anlamış olmanız lazım.Ama?Amansı var...Adam nasıl olduda,sarı uzun ve kabarık saçlara sahip oldu?Nasıl oldu da kocaman bir kafası ve ağzı,uzun bacakları vardı sarışındı?Yani nasıl oldu da,o oyun hamurundan yapılan bebeğin tıpkısının aynısı bir görüntü sergiliyordu?Tabii biz uzun bir süre ''nasıl nasıl nasıl'' diye gezdik ortalıkta,sonunda bir gün,yaşlı bir teyzemizle konuşurken,daha doğrusu böyle arkaya arkaya ''nasıl'' ''niçin'' ''neden'' diye soru işaretlerini havaya saçarken,''çocuklar'' dedi,''şunu asla ama asla unutmayın,Allah yağmumu isteyene yağmumu,balmumu isteyene balmumu verirmiş.Yani dili,dini,ırkı ne olursa olsun,bu dünyada her gün milyonlarca insan,istediklere şeylere kavuşuyor bir şekilde.Kimi buna inanç gücü,kimi çekin yasası,kimi beyin gücü,kimi mucize,kimi olması gereken diyor.Siz ne Allah inancınızı kaybedin,ne de bilgiye olan inancınızı.Ama öyle,ama böyle,istemekten asla vazgeçmeyin.Sonuçta düşüncelerinizin içinde saklandığı o beyin kabınıda size veren Allah değil mi?''...İşte bence,bizce son nokta burasıydı...

Sevgiyle,çok ama çok mutlu kalın
(echo)