[nurhanza]

dün evimi sildim süpürdüm bizim kızları topladım evde balık ziyafeti yaptık nefisti, kabadayı filminide izledik, ben shov yaptım resmen, uzunca bir süredir bu kadar eğlenmemiştim
eve misafir falan gelmezdi, ben çağırmazdım aslında, çocuklar gittiğinden beri 1,5 senedir evde hergün ağlayıp durdum, hele ev okulların yanında yaa, her tenefüs zil sesi evin içinde çalıyor sanki, zaten çocukluğumun en güzel ve heyecan verici anları hep okulla ilgiliydi, hayatımın anlamı okula gitmek okumak teneffüs, kara tahta tebeşir, dersler mutluluk kaynağımdı, çocuklarımın okula yakın olmaları çok başarılı olmaları, gururumdur, evide sırf onlar okulun yanında otursun ve yaşasınlar diye almıştım herşeyi göze alarak, ama gittiler işte 1,5 sene burdan okula gittiler hayallerim gerçekleşti herşey yoluna girdi derken gittiler, alışmam 1.5 sene sürdü bu gidişlerine, o hasret ve acı yaktı kavurdu beni, öğrencileri gördükçe, okulu gördükçe içimi delip geçiyordu, artık öğrencilere laf atıyorum, onlara gülüyorum, komşularla konuşmaya başladım gülümsüyorum yaniii, dün gece sevgili arkadaşlarımla balık yerken film izlerken vakit nasıl geçti anlamadım bile, gece geç yattık ama gene beni korkutan bir rüya gördüm
deprem olacak dediler kaçışıyordu insanlar, ben ayşenurla hamzanın yanında olmalıyım diye çırpınıp durdum herkes bana onlar iyi gitme burda dur, dediler karman çorman birşeyler oluyordu ben pencereden bakarken hava bozdu ve deprem başlıyor diye bağrışmaya başladılar ve bir fırladım yerimden çocuklarım diye öyle soluksuz uyandım ki kalpten gidecem sandım, koca gün bu rüyanın gerginliğini yaşadım durdum, zaten hayatımızı 17 ağustos depremi değiştirdi, burda olmamızın sebebi 17 ağustostur, boşanmamız hepsi 17 ağustosla başladı herşey,
yerine oturuyor alt üst olan herşey, çocuklarımla daha rahat konuşabilmek için bir telefon ve hat daha aldım, yarın kargoya vericem, artık rahat rahat görüşeceğiz